شخصی خدمت امام حسن مجتبی(ع) آمد و از خشکسالی شکایت کرد. حضرت در بیان راه چاره فرمودند: «استغفار کن». شخص دیگری به پیشگاه حضرت آمد و از فقر و ناداری شکایت کرد. حضرتش فرمودند: «استغفار کن». فرد سومی به محضرش شرفیاب شد و از حضرت خواست تا دعایی فرماید که خداوند پسری به او عطا فرماید. حضرت، به او فرمودند: «استغفار کن».
حاضران باتعجّب پرسیدند: سه نفر با سه خواسته متفاوت، خدمت شما آمدند و شما همه را به «استغفار» توصیه فرمودید؟! فرمود: من این توصیه را از خود نگفتم. همانا در این توصیه از کلامِ خداوند الهام گرفتم. آنگاه این آیات سوره نوح را تلاوت فرمودند:
«اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا»؛ «از پروردگار خود آمرزش بخواهید که او بسیار آمرزنده است؛ تا بارانهای مفید و پربرکت را از آسمان بر شما پیوسته دارد و شما را با مال بسیار و فرزندان متعدّد یاری رساند و باغهای خرّم و نهرهای جاری به شما عطا فرماید.»
ارسال شده توسط سرکار خانم مروتی
روایات دوشنبه 11 دی