روایات شنبه 3 مهر 1400
جا دارد ملت اسلام فكر كند كه چرا پنجاه سال بعد از وفات پيغمبر، كار كشور اسلامى به جايى رسيد كه مردم مسلمان در كوفه و كربلا جمع شدند و جگر گوشه ى پيغمبر(ص) را با آن وضع فجيع به خاك و خون كشيدند؟! خوب؛ انسان بايد به فكر فرو رود، كه "چرا چنين شد؟" از هر طرف حركت مى كنيم، به خواص می رسيم. مجموعه تصویری "بی خواص" به شرح حال خواص صدر اسلام و علل انحراف آ نها با استفاده از بیانات حضرت آیة الله خامنه ای می پردازد . (khamenei.ir)
حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است
تفاوت عمده اميرالمؤمنين(ع) در دوران حكومت خود با پيامبر اكرم (ص) در دوران حكومت و حيات مباركش، اين بود كه در زمان پيامبر(ص)، صفوفِ مشخّص وجود داشت: صف ايمان و كفر. در زمان اميرالمؤمنين(ع)، اشكال كار اين بود كه صفوف، مشخّص نبود؛ به خاطر اين كه پيمان شکنان چهره هاى موجّهى بودند. هر كسى در مقابله با شخصيتى مثل جناب زبير، يا جناب طلحه، دچار ترديد می شد.
اين زبیر كسى بود كه در زمان پيامبر(ص)، جزو شخصيتها و برجسته ها و پسر عمّه پيامبر و نزديك به آن حضرت بود. حتّى بعد از دوران پيامبر هم جزو كسانى بود كه براى دفاع از اميرالمؤمنین(ع)، به سقيفه اعراض كرد. بله؛ « حكم مستورى و مستى همه بر عاقبت است! » خدا عاقبت همه مان را به خير كند. گاهى اوقات دنيا طلبى، اوضاع گوناگون و جلوه هاى دنيا، آنچنان اثرهايى می گذارد، آن چنان تغييرهايى در برخى از شخصيتها به وجود می آورد كه انسان نسبت به خواص هم گاهى اوقات دچار اشكال می شود؛ چه برسد براى مردم عامى.
«طلحه» و «زبیر» اگر چه در ابتدا با امیرالمؤمنین(ع) بیعت کردند، ولی در برابر عدالت علوی تاب نیاوردند و بیعت شکستتند.
زبیر بن عوام
زبیر پس از نصایح امیرالمؤمنین -علیه السلام- و بالا گرفتن آتش نبرد جمل، جنگ را وانهاد و از میدان گریخت.