گردش زمین

سوره نمل، آیه۸۸: وَ تَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَ هِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ... - كوه‌ها را می‌‏‌بينی و آنها را ساكن و جامد می‏‌پنداری در حالی كه مانند ابر در حركتند ...

آیه شریفه فوق از جمله آیات توحیدی قرآن کریم است که به یکی از نشانه‌های عظمت خداوند اشاره دارد که این نشانه خداوندی همان «گردش زمین» است!
احتمالا عموم ما وقتی سخن از گردش زمین به میان می‌آید، لب به تحسین گالیله ایتالیایی و کپرنیک لهستانی باز کنیم که برای اولین بار توانستند در حدود ۴۰۰ سال پیش و با امکانات محدود آن زمان سخن از این واقعیت شگفت‌انگیز به میان آورند، اما به‌راستی آیا آنان اولین نفر بودند؟! به‌نظر می‌رسد خیر!

ظاهرا مردی اُمّی (ناخوانده و نانوشته) به نام حضرت محمد بن عبدالله(ص) در کتابی به نام قرآن و در حدود «هزار سال قبل از این دو دانشمند»، در لابه‌لای مفاهیمی بلند و کلماتی توحیدی، از این پدیده مستور هستی نیز رونمایی کرده است! مردی امی که تا آخر عمر کسی خواندن و نوشتن او را ندید و شاگردی او را نزد هیچ استادی مشاهده ننمود! و سوال اینجاست: چه کسی او را از این واقعیت آگاه ساخته بود؟ اصلا چه کسی قبل از او از این واقعیت خبر داشت که بخواهد به او بیاموزد؟! چه کسی جز «خالق هستی»؟...

در ویدیوی فوق دوربین نسبت به کهکشان راه شیری به‌صورت ثابت تنظیم شده و به همین جهت این پدیده باعظمت را بسیار واضح به تصویر کشده است.

- برای مطالعه بیشتر می‌توانید به تفسیر نمونه ذیل همین آیه شریفه مراجعه نمایید.