چنانچه قبلا بیان شد، تغذیه جنین از مواد غذایی موجود در خون مادر ادامه مییابد تا زمانی که بدن نحیف او، آمادگی و مقاومت لازم جهت حضور در دنیای بیرون از رحم را پیدا کند. حال به ادامه فرمایش امام صادق(ع) میپردازیم که به تدبیر خداوند متعال برای تغذیه جنین بعد از تولد اشاره مینماید:
«چون متولد گشت، همان خونى كه غذايش بود، اينك با رنگ و بويى جز آنچه بود و در شكل غذايى ديگر، از پستان مادر سرازير مىشود. اين غذا براى نوزاد سازگارتر از خون است، پس در موقع نیاز به سراغش میآید.» (توحید مفضل، ص۴۸)
آری، آنچه از مواد غذایی که تا پیش از تولد نوزاد از طریق خون مادر به بدنش میرسیده، اکنون پس از تولد، این بار با رنگی جدید، طعمی خوش و بویی مطبوع برای نوزاد تدارک دیده میشود. زیرا مجرایی که نوزاد پیش از این و در شکم مادر از آن تغذیه مینمود (بند ناف) اکنون منقطع گردیده است و از این پس دهان او مجرای دریافت مواد غذایی شده است و چون خون مادهای نیست که با این مجرا سازگاری داشته باشد، خداوند حکیم مواد غذایی درون خون را این بار در قالبی جدید به نام «شیر» به مصرف آفریده جدید خود میرساند.
و چقدر همه چیز سر جای خود است! در رحم، شیری در کار نیست و پس از تولد هم، خونی. چون اگر این دو جابهجا میشدند، دیگر هیچیک به کار نمیآمدند...