لیل، ضحی، شرح، تین

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿۱﴾

سوگند به شب هنگامی که فرو پوشد (۱)

وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿۲﴾

و به روز هنگامی که آشکار شود (۲)

وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۳﴾

و به آنکه نر و ماده آفرید؛ (۳)

إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿۴﴾

همانا تلاشتان گوناگون و پراکنده است؛ (۴)

فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿۵﴾

اما کسی که [ثروتش را در راه خدا] انفاق کرد و پرهیزکاری پیشه ساخت (۵)

وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿۶﴾

و وعده نیکوتر را [که وعده خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهیزکاری است] باور کرد؛ (۶)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿۷﴾

پس به زودی او را برای راه آسانی [که انجام همه اعمال نیک به توفیق خداست] آماده می کنیم (۷)

وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿۸﴾

و اما کسی که [از انفاق ثروت] بخل ورزید و خود را بی نیاز نشان داد (۸)

وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿۹﴾

و وعده نیکوتر را تکذیب کرد، (۹)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿۱۰﴾

پس او را برای راه سخت و دشواری [که سلب هرگونه توفیق از اوست] آماده می کنیم، (۱۰)

وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿۱۱﴾

و هنگامی که [به چاه هلاکت و گودال گور] سقوط کند ثروتش [چیزی از عذاب خدا] را از او دفع نمی کند. (۱۱)

إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿۱۲﴾

بی تردید هدایت کردن بر عهده ماست. (۱۲)

وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿۱۳﴾

و به یقین دنیا و آخرت در سیطره مالکیّت ماست. (۱۳)

فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿۱۴﴾

پس شما را از آتشی که زبانه می کشد بیم می دهم. (۱۴)

لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿۱۵﴾

[که] جز بدبخت ترین مردم در آن در نیایند. (۱۵)

الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۶﴾

همان که [دین را] تکذیب کرد و از آن روی گردانید. (۱۶)

وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿۱۷﴾

و به زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می دارند. (۱۷)

الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿۱۸﴾

همان که مال خود را انفاق می کند تا [مال] رشد و نمو کند. (۱۸)

وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿۱۹﴾

و هیچ کس را نزد خدا حق نعمتی نیست تا این مالی که انفاق کرده به عنوان پاداش آن نعمت به حساب او گذارد. (۱۹)

إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿۲۰﴾

بلکه [انفاق کننده با تقوا مال خود را در راه خدا انفاق می کند] تا خشنودی پروردگار والایش را به دست آورد. (۲۰)

وَلَسَوْفَ يَرْضَى ﴿۲۱﴾

و [بی تردید] به زودی [در قیامت با دریافت لطف، رحمت حق و پاداش بی پایان او] خشنود خواهد شد. (۲۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالضُّحَى ﴿۱﴾

سوگند به ابتدای روز [وقتی که خورشید پرتو افشانی می کند] (۱)

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿۲﴾

و سوگند به شب آن گاه که آرام گیرد، (۲)

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿۳﴾

که پروردگارت تو را رها نکرده و مورد خشم و کینه قرار نداده است. (۳)

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَى ﴿۴﴾

و بی تردید آخرت برای تو از دنیا بهتر است، (۴)

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿۵﴾

و به زودی پروردگارت بخششی به تو خواهد کرد تا خشنود شوی. (۵)

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿۶﴾

آیا تو را یتیم نیافت، پس پناه داد؟ (۶)

وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿۷﴾

و تو را بدون شریعت نیافت، پس به شریعت هدایت کرد؟ (۷)

وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿۸﴾

و تو را تهیدست نیافت، پس بی نیاز ساخت؟ (۸)

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿۹﴾

و اما [به شکرانه این همه نعمت] یتیم را خوار و رانده مکن (۹)

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿۱۰﴾

و تهیدست حاجت خواه را [به بانگ زدن] از خود مران (۱۰)

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿۱۱﴾

و نعمت های پروردگارت را بازگو کن. (۱۱)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿۱﴾

آیا سینه ات را [به نوری از سوی خود] گشاده نکردیم؟ (۱)

وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ ﴿۲﴾

و بار گرانت را فرو ننهادیم؟ (۲)

الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ ﴿۳﴾

همان بار گرانی که پشتت را شکست. (۳)

وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿۴﴾

و آوازه ات را برایت بلند نکردیم؟ (۴)

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۵﴾

پس بی تردید با دشواری آسانی است. (۵)

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۶﴾

[آری] بی تردید با دشواری آسانی است. (۶)

فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿۷﴾

پس هنگامی که [از کار بسیار مهم تبلیغ] فراغت می یابی، به عبادت و دعا بکوش (۷)

وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿۸﴾

و مشتاقانه به سوی پروردگارت رو آور. (۸)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿۱﴾

سوگند به انجیر و زیتون (۱)

وَطُورِ سِينِينَ ﴿۲﴾

و سوگند به طور سینا (۲)

وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿۳﴾

و سوگند به این [مکه] شهر امن (۳)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿۴﴾

که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. (۴)

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿۵﴾

آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم. (۵)

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۶﴾

مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشی بی منت و همیشگی است. (۶)

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿۷﴾

[ای انسان!] پس چه چیزی تو را بعد [از این همه دلایل] به تکذیب دین و [روز قیامت]، وامی دارد؟ (۷)

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿۸﴾

آیا خدا بهترین داوران نیست؟ (۸)