بلد، تین، نصر
قسم می خورم به این شهر، (۱)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۲﴾در حالی که تو در آن جای داری (۲)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿۳﴾و سوگند به پدر و آنچه زاده است؛ (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿۴﴾همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم. (۴)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿۵﴾آیا گمان می کند که هرگز کسی بر او دست نیابد؟! (۵)
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿۶﴾می گوید: ثروت فراوانی را [برای مبارزه با پیامبر و اسلام] تباه کرده ام! (۶)
أَيَحْسَبُ أَنْ لَمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾آیا گمان می کند که هیچ کس او را ندیده است [که همه اعمال و کردارش را ثبت کند؟] (۷)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَيْنَيْنِ ﴿۸﴾آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ (۸)
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿۹﴾و یک زبان و دو لب؟ (۹)
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾و او را به راه خیر و شر هدایت نکردیم [تا راه خیر را بگزیند و راه شر را واگذارد؟] (۱۰)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾پس شتابان و با شدت به آن گردنه سخت وارد نشد؛ (۱۱)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾و تو چه می دانی آن گردنه سخت چیست؟ (۱۲)
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾آزاد کردن برده، (۱۳)
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾یا طعام دادن در روز گرسنگی و قحطی، (۱۴)
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾به یتیمی خویشاوند، (۱۵)
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾یا مستمندی خاک نشین؛ (۱۶)
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾علاوه بر [انجام] این [تکالیف]، از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش کرده اند؛ (۱۷)
أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۱۸﴾اینان سعادتمندان اند؛ (۱۸)
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۱۹﴾و کسانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آنان شقاوتمندان اند (۱۹)
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿۲۰﴾بر آنان آتشی سرپوشیده احاطه دارد [که هیچ راه گریزی از آن ندارند.] (۲۰)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿۱﴾سوگند به انجیر و زیتون (۱)
وَطُورِ سِينِينَ ﴿۲﴾و سوگند به طور سینا (۲)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿۳﴾و سوگند به این [مکه] شهر امن (۳)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿۴﴾که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال و ارزش آفریدیم. (۴)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿۵﴾آن گاه او را [به سبب گناهکاری] به [مرحله] پست ترینِ پَستان بازگرداندیم. (۵)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۶﴾مگر آنان که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشی بی منت و همیشگی است. (۶)
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿۷﴾[ای انسان!] پس چه چیزی تو را بعد [از این همه دلایل] به تکذیب دین و [روز قیامت]، وامی دارد؟ (۷)
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿۸﴾آیا خدا بهترین داوران نیست؟ (۸)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿۱﴾هنگامی که یاری خدا و [آن] پیروزی فرا رسد، (۱)
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿۲﴾و مردم را ببینی که گروه گروه در دین خدا درآیند، (۲)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿۳﴾پس پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی، و از او آمرزش بخواه، که او همواره توبه پذیر است. (۳)