این دعا در کتابهای «بلدالامین» و «مصباح» کفعمی آمده؛ از حضرت سید الساجدین(علیهالسلام)، از پدر ایشان از جدّ بزرگوارش حضرت رسول(صلیاللهعلیهوآله) روایت شده: این دعا را جبرئیل برای آن حضرت در یکی از جنگها فرود آورد، درحالیکه زره سنگینی بر تن آن جناب قرار داشت، به گونهای که سنگینی آن بدن مبارک آن حضرت را به درد آورده بود. جبرئیل عرضه داشت: یا محمّد؛ پروردگارت به تو سلام میرساند و میفرماید: این جوشن [زره] را از تن خود بیرون کن و این دعا را بخوان که برای تو و امّتت موجب ایمنی است. سپس شرحی در فضیلت این دعا ذکر فرموده که اینجا جای بیان همه آن نیست ولی به برخی از آن اشاره میکنم از جمله آنکه: هرکه آن را بر کفنش بنویسد، خدا به احترام آن او را به آتش نمیافکند و هرکه آن را در اول ماه رمضان با نیت خالص و دلی پاک بخواند، حقتعالی بهرهمندی [از خیر دنیا و آخرت] را روزی او میکند و برای وی هفتاد هزار فرشته میآفریند که خدا را تسبیح و تقدیس کنند و ثوابش را برای او قرار دهند.
در ادامه نیز فضیلت زیادی روایت کرده تا آنکه فرمود: هرکه آن را در ماه رمضان «سه بار» بخواند، خدا بدن او را بر آتش جهنم حرام میکند و بهشت را برای او واجب میگرداند و دو فرشته را بر او میگمارد تا او را از گناهان حفظ کنند و در طول زندگی خود در امان خدا باشد؛
و در پایان روایت آمده: امام حسین(علیهالسلام) فرمود: پدرم علی بن ابیطالب به حفظ این دعا وصیت کرد و نیز اینکه آن را بر کفن ایشان بنویسم و به اهل خود بیاموزم و آنان را به خواندنش تشویق کنم.
عمومی سهشنبه 22 اسفند