از جمله مهمترین اعمال سفارش شده در شبهای قدر، مناجات و گفتوگو با خداوند مهربان است، اما این عمل منحصر به شبهای قدر و چهارچوب خاصی نیست. در مناجات با پروردگار تنها کافیست انسان با زبان خود آنچه دل تنگش میخواهد را بگوید و نزد خالق خویش عقده دل باز کند (اعم از عذرخواهی، گلایه و...).
مخصوصا اگر از او حاجتی خواستهایم و به ما نداده است، سعی کنیم گله و شکایتش را نزد دیگر بندگان نبریم، بلکه در پیشگاه خودش و از خودش شکوه کنیم! خداوند متعال نیز از ما همین انتظار را دارد.
اگر خداوند حکیم حسب حکمت و اقتضائی که خود میداند برآورده ساختن حاجت ما را به تعویق انداخته، رسم جوانمردی نیست آنچه بین ما و خدایمان است نزد غریبه ببریم و با بیان تاخیر پیش آمده در استجابت دعا، بدگویی خدای مهربان را پیش این و آن کنیم. آن هم خدای پردهپوشی که در تمام عمر شاهد لحظهلحظه اعمال ما بوده و همواره از افشای آشفتگیهای ما لب فروبسته...
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۱۹ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱۲/۲۹)
مقالات چهارشنبه 6 فروردین