نظم نظام آفرینش، دلیلی روشن بر وجود خالقی یکتا

امام صادق(ع) در ادامه فرمایشات خود به مفضل بن عمر، پس از تصریح بر این که مخلوقات رنگارنگ عالم هستی به جهت مصالح و منافع انسان آفریده شده‌اند، هماهنگی و انتظام مخلوقات با یکدیگر را دلیلی آشکار بر وجود خالقی یکتا دانسته و می‌فرمایند:

«اينها همه، دليل آن است كه جهان هستى با اندازه‌گيرى دقيق و حكيمانه و نظم و تناسب و هماهنگى آفريده شده است و آفريننده آن يكى است و او همان کسی است که اصناف مخلوقات را با يكديگر الفت داده و بعضى را به بعضى مربوط و محتاج گردانيده است. با جلالت است پاكى و قدسش، و بلندمرتبه است شأنش، و باكرامت است وجهش، و نيست خدایى جز او، و از آنچه منكران مى‌پندارند برتر و از آنچه ملحدان به او نسبت مى‌دهند بزرگ‌تر است.» (توحید مفضل (عربی)، ص47)

به‌راستی وابستگی و ارتباط عجیبی که بین موجودات و اجزای مختلف عالم وجود دارد، و اندازه‌گیری‌های دقیقی که برای آنها صورت گرفته است، خود به‌تنهایی یکی از حقایق تامل‌برانگیز عالم هستی است که دلالت بر مشترک بودن آفریننده تمام آنها و وجود خالقی یکتا دارد.

فاصله دقیق خورشید از زمین که نه زمین را می‌سوزاند و نه آن را به یخچالی بزرگ تبدیل می‌کند، گردش هزاران ساله سیارات عظیم‌الجثه در کهکشان‌ها بدون توقف و تصادف(!)، چرخه غذایی کاملا منظم و به‌هم‌وابسته حیوانات آبزی و خشکی‌زی، تحمل فشار آب توسط موجودات ریز و درشت اعماق اقیانوس‌ها و سازگاری بدن آنها با وزن بسیار زیاد آب، هماهنگی اجزای نر و ماده حیوانات و حتی گیاهان برای زادولد، دستگاه تنفسی سازگار با آب در موجودات آبزی و بی‌شمار هماهنگی و یکپارچگی دیگر که بین موجودات عالم مشاهده می‌کنیم، همه و همه وجود یک خالق مشترک را فریاد می‌زنند؛ چراکه اگر هستی بیش از یک خالق و آفریننده داشت، بی‌شک در گوشه‌گوشه عالم با اختلال و ناهماهنگی‌هایی روبه‌رو می‌شدیم. اما آنچه شاهدش هستیم، یکپارچه هماهنگی است و تعادل!