تناسب اندام جانداران با نوع تغذیه آنها
آیا تا کنون به تناسب اعضای بدن هر دسته از جانوران با نحوه تغذیه آنها توجه کرده‌اید؟ در همه گونه‌های جانوری، تطابق عجیبی بین غذای مورد مصرف و اندام‌های جانوران وجود دارد. حقیقت جالبی که امام صادق(ع) آن را اینطور مورد اشاره قرار می‌دهند:
مقالات یکشنبه 31 فروردین
تناسب اندام جانداران با نوع تغذیه آنها
«اى مفضّل! در آفرينش حكيمانه و مصالح اين جانوران سه‌گانه (انسان، چهارپايان و مرغان) تأمل و انديشه كن. هر كدام را به گونه‌اى آفريده كه به مصلحت آنهاست. از آنجا كه انسان هوش و انديشه دارد و مى‌تواند به كارهايى چون ساخت، بازرگانى، زرگرى، خياطى و ديگر كارها بپردازد، براى او دست‌هايى بزرگ و انگشتانى قوى و مناسب آفريده شده تا بتواند اشيا را بگيرد و به اين حرفه‌ها بپردازد.
چنين تقدير شد كه غذاى حيوانات گوشت‌خوار از شكار حيوانات باشد؛ از اين رو براى اين حيوانات دست‌ها، پنجه‌ها و چنگال‌هايى سخت، تيز و محكم و مناسب براى شكار كردن آفريده شد. اين دست و پنجه و چنگال براى حرفه‌هاى انسانى مناسب نيستند.
حيوانات علفخوار نيز از آنجا كه حكمت اقتضا كرده كه نه صنعت و حرفه‌اى [همانند آنچه نام برديم] داشته باشند و نه شكار كنند، براى برخى از آنها سم‌هايى آفريده شده كه از سختى و ناهموارى چراگاه‌ها آزار نبينند و براى شمارى [از اين علفخواران] سم‌هايى گوى‌دار آفريده شده همانند گوى و گودى پاى آدمى تا بر زمين منطبق گردد و براى سوارى و باربرى مناسب باشند...
پرندگان شكارى و درنده نيز داراى نوك‌ها و چنگال‌هاى مناسب شكار هستند. در مقابل اگر به حيوانات وحشى و علفخوار چنگال داده مى‌شد، در واقع چيزى براى آنان آفريده شده بود كه بدان محتاج نبودند؛ زيرا نه شكار مى‌كنند و نه گوشت مى‌خورند. نيز اگر حيوانات درنده داراى سم بودند اين امر خلاف نيازهاى آنها در جهت شكار كردن و زندگى مناسب خود آنها بود. آيا نمى‌نگرى كه براى هر دسته از اين دو دسته چيزهايى آفريده شده كه با آن صنف و طبقه مى‌سازد و مناسب و مايه بقا و مصلحت آن است.» (شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۹۰، با اندکی تصرف)