پرسش پاسخ شرعی

باسمه تعالی

در هیچ کجای این خطبه و سخنان دیگر آن حضرت مطلبی که دلالت بر موافقت آن حضرت با جنگ خلیفه دوم باشد وجود ندارد. چند نکته را تذکراً برای شما عرض می‌نماییم:

1- اینکه هرگاه امام معصوم تحت تابعیت غیر معصوم برای اقدام به کاری قرار نمی‌گیرد. فلذا امیرالمومنین(ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) هیچگاه تحت پرچم کسی به هیچ سرزمینی حمله نکرده و جنگ نکرده‌اند بلکه جنگ‌های آنان فقط و فقط با فرماندهی خودشان بوده و تعداد آنها و نوع آن نیز در تاریخ کاملاً مشخص شده است. بنابراین جنگ با ایرانیان توسط آن حضرت و یا امام حسن (ع) و امام حسین (ع) و حضور آنان در کنار خلیفه دوم حرف بی‌پایه‌ای است که هیچ گونه سند موثق و صحیحی را به دنبال ندارد.

2- اینکه موعظه کردن و نصیحت کردن امرا، حکما و پادشاهان توسط آن حضرات امری معمولی بوده است و نصیحت کردن خلیفه دوم توسط آن حضرت ارتباطی به موافقت آن حضرت با جنگ ندارد.

3- اینکه وقتی خلیفه دوم اقدام به جنگ نموده است و اسرایی گرفته و بقیه کارهای جنگ را انجام داده و جنگ را به اتمام میرساند، آن حضرت به عنوان امر به معروف و نهی از منکر نیز آنها را مخاطب قرار داده و به آنها سفارشاتی می‌کنند. این گونه سفارشات هیچگونه دلالتی با موافقت آن حضرت با کار آنها ندارد.