مقدمه اي بر بحث معاد

مروری بر مطالب این جلسه:

در این جلسه:

اصول دین برای یک محقق و پژوهشگر سه چیز است: 1- اعتقاد به خدای واقعی. 2- اعتقاد به پیغمبر واقعی که از جانب خدای واقعی آمده است. 3-  اعتقاد به ماأنزل الله (که معاد جزو این دسته است)

معاد در لغت: از ریشه (عود) و اسم مکان میباشد. به معنای بازگشتن، برگشتن و عود کردن است.

معنای اصطلاحی معاد: آدمی وقتی میمیرد، روح به طور کامل از بدنش جدا میشود و بعد از یک مدتی و در یک مکانی و یک زمانی مجدداً به همین بدن برمیگردد.

مرگ صرفاً یک تئوری نیست بلکه در مقام عمل به چشم آمده و می آید و خواهد آمد. چونان که در حتمی بودن مرگ کسی اختلاف و تردید ندارد. اکثریت مردم روی کره زمین به معاد (حال با تعاریف مختلف و گاه ناقص) اعتقاد دارند.

ویژگی های معتقدان به اصل معاد: دروغ نمی گویند، غیبت نمی کنند، تهمت نمیزنند، امیدشان به زندگی بسیار زیاد است، صبر در مشکلاتشان زیاد است و…. معتقد به معاد خلقت را عبس و بیهوده نمی داند. "أفحسبتم انما خلقناکم عبساً و أنکم إلینا لا ترجعون..." سوره مؤمنون.
خداوند خطاب به پیغمبر اکرم (ص) چنین میفرماید: "فإذا فرغت فانصب" یعنی: وقتی کاری تمام شد، کار دیگری را شروع کن.

جالب است که: خود خداوند هم همواره در حال کار است. "کل یوم هو فی شأن..."

حضرت امیر(ع) در نهج البلاغه در خلال خطبه همام با بیان صفات متقین، اوصاف معاد را می کند.