اثبات زنده بودن ارواح در عالم برزخ از قرآن کریم

مروری بر مطالب این جلسه:

در این جلسه:

بحث پیرامون توسل به مخاطب ما پس از مرگ او می باشد. چون پس از مرگ جسم او دفن شده و کنار رفته، توسل به ارواح مطرح می گردد چرا که روح از بین رفتنی نیست.

دو نکته:

1- عموم اهل سنت و همه وهابی ها عالم برزخ را قبول ندارند.

2- اهل سنت می گویند اگرچه عالم برزخ نداریم ولی ارواح پس از مرگ در یک حالت خواب آلودی قرار می گیرند و به طور مثال صدای ما زنده ها را هم می شنوند. ولی وهابی ها می گویند در این حالت خواب آلودگی، ارواح نه می شنوند، نه می فهمند، نه تعقل می کنند، نه... . فلذا کمک خواستن و صحبت کردن با ارواح را شرک می دانند یا اگر خیلی مماشات کنند آن را کاری بیهوده می دانند.

آیت الله سبحانی 4 نکته در همین ارتباط دارند که پس از بیان، نوبت به اثبات آن ها می رسد:

1- مرگ به معنی فنا و نابودی نیست و چون انسان هم روح دارد و هم جسم، جسم پس از مرگ از بین می رود ولی روح از بین نمی رود.

2- نه تنها روح انسان پس از مرگ باقی است، بلکه ارتباطش با ما قطع نمی شود و آن ها سخنان و استغاثه های ما را می شنوند.

3- اصولاً کمالات (معنوی) و قدرت هایی که خدا برای پیامبران و اولیائش در قرآن آورده مربوط به روح آن ها است نه جسمشان.

نکته: چون این کمالات معنوی و قدرت ها مربوط به روح این بزرگواران بوده و از طرفی روح پس از مرگ نیز به حیات خود ادامه می دهد، فلذا همچنان ارواح این بزرگواران پس از مرگ نیز این قدرت ها و کمالات معنوی را دارا خواهد بود.

4- آیات و روایات متعددی شاهد بر درست بودن این استمداد ها و استغاثه ها است و در همه اعصار روش مسلمانان چنین بوده است.

 پس از شنیدن این 4 مورد، 4 آیه در این زمینه مورد بررسی قرار گرفت: آیه 154 سوره بقره و آیات 169، 170 و 171 سوره آل عمران

حال بررسی این آیات:

1- آیا کسی (حتی وهابی ها) می تواند بگوید «شهدا نزد خدا زنده اند، روزی می خورند، به دوستان زنده شان بشارت می دهند، ولی پیامبر خاتم (ص) نمی تواند.»؟

توجه: حیات پس از فوت اختصاص به شهدا ندارد و ذکر لفظ شهید به این جهت است که خداوند می خواسته افضلیت جهاد را به رخ مردم بکشد و الا مقام شهید از پیامبر که بالاتر نیست.

2- غیر از سنی و شیعه برخی مکاتب هم الآن هستند که اعتقاد به اصالت روح و ارتباط پس از مرگش از عالمی دیگر با دنیا دارند که نام مکتبشان «اسپیریتیسم» می باشد.

3- همه وهابی ها و برخی از اهل سنت می گویند این آیات نمی خواهد بگوید ارواح شهدا بعد از مرگ زنده است. بلکه منظور نام نیکی است که از آن ها به جا می ماند.

در جواب به این افراد باید گفت اگر این سخن صحیح باشد، روزی دادن پروردگار به این ها چه معنی دارد؟

و اگر گفتند: در این صورت روزی خوردن آن ها چگونه خواهد بود؟، در جواب باید بگوییم: شما توضیح بدهید. مگر شما قرآن را قبول ندارید؟

4- این شهدا در چه موقعیتی هستند که آیه می فرماید «فَرِحینَ بِما...»؟ این چه موقعیتی است که در آن ابراز خوشحالی می کنند، روزی می خورند، بشارت می دهند، پیام های آگاهانه می فرستند و...؟

5- اگر چه اهل سنت به عالم برزخ به معنایی که ما معتقدیم معتقد نیستند، ولی این آیات و آیات دیگر دلالت بر وجود عالمی بین دنیا و آخرت دارد که در آن خوب ها متنعم اند و بد ها معذب.

پس از این 4 آیه، آیات 25 تا 28 سوره یس مطرح شد.

نکات اسفاده شده از این آیات در مجموع:

1- به مؤمن آل یاسین، دستور ورود به کدام بهشت داده شد؟ مگر نه اینکه همه معتقدند هنوز کسی وارد بهشت و جهنم قیامتی نشده است. این کدام بهشت است؟

2- مؤمن آل یاسین پس از مرگ در چه موقعیتی دارد حرف می زند و می گوید: ای کاش قومم از جایگاه من مطلع می شدند؟ در کدام عالم است؟

3- در رابطه با آیه 28 نکته اخلاقی ارزنده ای مطرح شد که قدرت پروردگار متعال را برای ما یادآور می شد.

4- اگر روح مؤمن آل یاسین چیزی نمی فهمید، خداوند به او خطاب نمی کرد. پس روح او شعور دارد و می فهمد که می تواند دستور ورود به بهشت را اطاعت کند.

5- بعد از حرف های مؤمن آل یاسین بود که عذاب الهی که صیحه ای آسمانی بود، بر مردم نازل شد؛ فلذا نتیجه می گیریم ارواح با دنیا ارتباط دارند.

تاریخ سخنرانی:  94/08/23