استمداد از نام پیامبر اکرم(ص) برای غلبه بر مشرکین از دیدگاه اهل سنت

مروری بر مطالب این جلسه:

خلاصه آنچه در این جلسه می شنوید:

بحث این جلسه با بررسی آیات 89 و 90 سوره بقره آغاز شد. در ذیل این آیات از امام صادق (ع) به نقل از تفسیر نمونه روایتی مطرح شد که مضمون آن چنین است:

یهود در کتب خود از ظهور پیامبر آخر الزمان اطلاع داشتند و به همین جهت دنبال آن بودند که بدانند این پیامبر در کجا ظهور خواهد کرد. به همین خاطر از روی کتب و اسناد محل بعثت پیامبر خاتم (ص) را حدث زدند و راهی آن دیار شدند و در نهایت در مدینه مستقر گردیدند. مدتی بعد قبایل اوس و خزرج در مدینه ساکن شدند. این دو قبیله وقتی که صاحب قدرت شدند دست به حمله و آزار و اذیت یهود زدند. نهایت امر چنین شد که یهود مجبور به جنگ با این دو قبیله گردید.

در ذیل این آیه روایت معتبری از اهل سنت وجود دارد که سند های متعدد آن در طول این جلسه بیان شد. در این روایت بیان شده که چون یهودی ها تعدادشان کم بود، فلذا در جنگ مجبور به فرار می شدند تا اینکه سراغ دعایی رفتند. آنان در این دعا از خداوند به حق حضرت محمد (ص) می خواستند تا در مقابل دشمنان یاریشان کند و خدا هم یاریشان می کرد تا جایی که دشمنانشان پا به فرار می گذاشتند.

بررسی روایت:

1- قبل از تولد پیامبر خاتم (ص) و قبل از بعثت آن حضرت، توسل به ایشان امری رایج بوده است. حال وقتی قوم لجوجی مثل یهود به پیامبر خاتم (ص) توسل پیدا می کند، انکار توسل توسط ابن تیمیه و... معنایش این خواهد بود که این جماعت رسول اکرم (ص) را به اندازه یهود هم قبول نداشته اند!

2- روایت خوانده شده از کتب اهل سنت بود. حال اگر وهابیت به این روایت اعتراضی کند، این اعتراض به کتب خودشان باز خواهد گشت نه به ما. چراکه اگر چنین روایت معتبری را صحیح ندانند دیگر قادر نخواهند بود صحیح بودن سایر روایات خود را اثبات کنند.

3- در کتاب نَفیسُ القِطْرَة که از کتب شیعه می باشد، در حدیثی از امام عسکری (ع) توضیحات بیشتری درباره این روایت آمده است. در این روایت آمده است که هنگامی که 30000 نفر از مشرکین به یهود که جمعیتشان فقط حدود 300 نفر بود حمله کردند و آب وغذا را به رویشان بستند، آن ها برای شکست لشگر عظیم دشمنان و به دست آوردن آب و غذا، چند بار از خداوند با واسطه قرار دادن حضرت محمد (ص) و خاندان آن حضرت درخواست کمک کردند و خداوند نیز هم آب و غذا به آن ها رساند و هم جمعیت اندک یهود را بر سپاه دشمن پیروزی بخشید.

در ادامه این روایت، حضرت به ما نیز توصیه نموده اند برای حل مشکلات، غلبه بر شیاطین و... از توسل استفاده کنید. همچنین حضرت در اینجا ذکری را می آموزند که با گفتن آن شیاطین نمی توانند گناه را در گوینده آن ذکر عملی کنند. نحوه کمک خداوند به گوینده این ذکر نیز در این حدیث آمده است که خود حکایت از اهمیت این ذکر دارد.

پس تا این جا بیان شد که کسانی که توسل را انکار می کنند از یهود هم بدترند و ایمان آن ها را هم ندارند.

روایت بعدی باز هم از اهل سنت است. این روایت بیان می کند که ابوبکر پس از مرگ پیامبر (ص) کفن آن حضرت را کنار می زند و ایشان رامی بوسد و به آن حضرت می گوید: «ای محمد (ص)! ما را نزد پروردگارت یادآور شو و در خاطر داشته باش.»

در نهج البلاغه نیز آمده که حضرت علی (ع) نیز پس از مرگ پیامبر (ص) خطاب به آن حضرت عبارت مشابهی را بیان می کنند.

نتیجه این حدیث هم این است که وهابی ها حتی ابوبکر را هم قبول ندارند!

حدیث بعدی هم که از اهل سنت است در رابطه با دعا هایی است که پیامبر اکرم (ص) پس از مرگ حضرت فاطمه بنت اسد برای ایشان می نمایند و خداوند را برای راحتی آن حضرت به حق خود و پیامبران پیش از خود قسم می دهند.

این روایت دلالت بر این مطلب دارد که خود پیامبر (ص) نیز خود و پیامبران پیش از خود را نزد خداوند شفیع قرار داده است.

مشابه شیعی این روایت نیز در کتاب «کتابُ الحُجَّه» نقل شده که در آن جا این مطلب هم آمده که پیامبر (ص) پیراهن خود را هم به جای کفن بر تن حضرت فاطمه بنت اسد می کنند و با او صحبت می کنند.

تاریخ سخنرانی: 14/09/94