سخنرانی

خواص کاربردی سوره ها و آیات قرآن کریم، قسمت اول، ذکر یونُسیه

مبحث دعا
63 خواص کاربردی سوره ها و آیات قرآن کریم، قسمت اول، ذکر یونُسیه
مبحث دعا
  • مروری بر مطالب این جلسه:

    تاریخ سخنرانی 3/11/94

    داستان زندگانی حضرت یونس علیه السلام، چرا حضرت یونس علیه السلام به کام نهنگ رفت؟ حضرت یونس علیه السلام چگونه از کام نهنگ خارج شد(آزاد شد)؟ ذکر یونسیه ( ذکری که حضرت یونس علیه السلام در شکم نهنگ می خواند) چه ذکری است؟ فضیلت‌ها و خواص ذکر یونسیه چیست؟ آیا ذکر یونسیه گره گشا است؟ و...

    جواب تمامی سوالات بالا و همچنین شناخت اسرار شگفت آور ذکر یونسیه در این جلسه. 

    خلاصه آنچه در این جلسه می شنوید:

    در این جلسه که نخستین جلسه با موضوع «خواص» آیات و سور قرآن کریم بود، راجع به ذکر یونُسیّه بحث شد که آن را حضرت یونس (ع) استفاده کرده است.

    این پیامبر الهی در نینوای عراق زندگی می کرده و در حدود 30 سال رسالت از بین حدود 100 هزار نفر مردم شهر، فقط دو نفر به ایشان ایمان می آورند، تا اینکه ایشان قومش را نفرین می کند. حضرت یونس (ع) وقتی که تصمیم به نفرین قومش می گیرد و از خداوند درخواست عذاب می کند، خداوند ایشان را به عقب انداختن عذاب توصیه می کند. اما با این حال حضرت یونس (ع) که آزار و اذیت های زیادی از قومش دیده بود از خداوند درخواست می کند که زودتر عذابش را بر قومش نازل کند و خداوند هم قبول می کند. پس از خروج حضرت یونس (ع) از شهر، یکی از آن دو نفر که به ایشان ایمان آورده بود و با حضرت قصد خروج از شهر را داشت، برای دادن آخرین هشدار به شهر بر می گردد و مردم شهرش را بیم می دهد. صحبت های او این بار در دل مردم ترس می اندازد و آنان از وی می خواهند که اگر عذاب بر آن ها نازل شد چه باید بکنند. او نیز آنان را راهنمایی می کند و می گوید هنگامی که علائم عذاب را دیدند چه کنند که خداوند عذاب را از سر آنان بردارد. تا اینکه روز عذاب فرا می رسد. مردم شهر با دیدن علائم عذاب فوراً دستورات آن فرد مؤمن را انجام می دهند و در حالیکه ابر های عذاب الهی بسیار به آن ها نزدیک شده بود، خداوند با دیدن اعمال آن ها و ایمان آوردن آن ها این عذاب را از آن ها بر می گرداند.-بحث مفصل و اینکه چه اعمالی انجام دادند تا عذاب برگشت را از سی دی این جلسه بشنوید-

    در همان روز ها بود که حضرت یونس (ع) در مسیری که به سمت دریا در پیش گرفته بود، به نزدیک ساحل می رسد و سوار کشتی ای می شود و کشتی راه می افتد. زمانی که کشتی در بین آب های دریا در حال حرکت بود دریا شروع به تلاطم سختی می کند که موجب وحشت مسافران کشتی می شود. مسافران در این جا تصمیم می گیرند برای آرام کردن دریا یکی از خودشان را (به هر دلیلی) داخل آب بیندازند. به همین منظور قرعه می کشند و چون به نام حضرت یونس (ع) می افتاد و دوست نداشتند ایشان را در آب بیندازند تا سه بار قرعه را تکرار می کنند ولی هر سه بار به نام حضرت یونس (ع) می افتد و آن ها هم به ناچار ایشان را به دریا می اندازند. در این هنگام ایشان را نهنگ بزرگی می بلعد و با خود به اعماق دریا می برد. حضرت یونس (ع) که متوجه می شود این اتفاق ناگوار به علت زود نفرین کردن قوم و ترک اولایی است که از ایشان سر زده، شروع به عذر خواهی از خداوند و گفتن ذکری در دل نهنگ می کند و پس از چند روزی نهنگ ایشان را به دستور خداوند در ساحل به آرامی رها می کند. پس از این ماجرا خداوند به حضرت یونس (ع) می فرماید که به نزد قومت برو که ایمان آورده اند. اما قبل از آن بر سر موضوعی با یونس (ع) گفت و گویی می کند که تماماً نشان از مهربانی پرودگار بر بندگان به ویژه بر قوم حضرت یونس (ع) دارد. –شنیدن این بخش از جلسه به شما پیشنهاد می شود. به سی دی آن رجوع نمایید.-

    ذکری که حضرت آن را به زبان آورد و موجب نجاتش از دل نهنگ شد، همان ذکر یونسیه است که در آیه 87 سوره انبیاء نیز آمده است و آن ذکر شریف این است: «لَا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ» (یعنی: جز تو معبودي نيست! منزهي تو! من از ستمکاران بودم)

    آیه 88 سوره انبیاء نیز در ادامه بیان می دارد: «ما دعاي او را به اجابت رسانديم؛ و از آن اندوه نجاتش بخشيديم؛ و اين گونه مؤمنان را نجات مي‌دهيم»

    این دو آیه مطلق صحبت کرده اند، فلذا برای حل مشکلات گوناگون می شود از این ذکر استفاده کرد. برای شفای مریض، یافتن همسر خوب و... .

    اما بررسی آیه:

    1- خداوند از هر کس به انسان نزدیکتر و مهربانتر است حتی از پدر و مادر و پیامبران و امامان (ع) و حتی وقتی احساس کردیم پیامبر یا امام را آزرده‌ایم و آنها از ما راضی نیستند بلافاصله با این ذکر از خداوند بخواهیم راضی شود و آنها را راضی کند.

    2- در هر حالی قبل از مرگ خداوند توبه را می‌پذیرد.

    3- دعا، بلای نازله را می‌تواند بگرداند (قدرت دعا زیاد است).

    4- گاهی رضایت خدا در چیزی است که ما اصلاً تمایلی به آن نداریم فلذا باید دقت کنیم آنچه مورد رضای اوست را برگزینیم و به این کار عادت کنیم.

    5- ما تصور می‌کنیم بعضی از کارهایی که انجام می‌دهیم عقوبت ندارد لکن اینطور نیست. چراکه حضرت یونس(ع) هم طبق آیه 87 سوره انبیاء چنین گمانی نمی کرد. (فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيهِ: و چنين مي‌پنداشت که ما بر او تنگ نخواهيم گرفت!)

    6- در هنگام گرفتاری باید پروردگار مهربان را «فریاد» کنیم (مثل حضرت یونس (ع) که در دل نهنگ با فریاد خدا را صدا می زد) و اگر در تاریکی شب باشد بهتر است.

    7- اگر کسی ایمان به خدا و رسول و قرآن کریم داشته باشد با گفتن این ذکر به گفته قرآن کریم از هر بلیه ‌ای نجات می‌یابد و حاجت او برآورده خواهد شد.

    8- این ذکر به ویژه برای افرادی که غمی دارند و از چیزی به حق، ناراحت و اندوهگین هستند، تضمینی و صد در صد است. به خاطر وَنَجَّیْناهُ مِنَ الغَمِّ.

    9- ذکر مذکور باید با خشوع و خضوع کامل باشد و دعا کننده واقعاً خود را مقصر بداند و توجه داشتن در هنگام ذکر را مراعات کند.

    10- به محض گفتن ذکر، منتظر پاسخ نباشیم بلکه مانند حضرت یونس (ع) صبر و حوصله داشته باشیم.

    حال چند حدیث:

    امام صادق (ع): «در شگفتم از کسی که اندوهگین است و به این کلمات پناه نمی‌برد: لا اله الا انت سبحانک اِنّی کُنتُ مِنَ الظالمین. زیرا خداوند به دنبال آن می‌فرماید: فَاستجبنا له وَ نَجَیْناهُ مِنَ الغَمِّ وَ کذلک ننجی المؤمنین.» (عین الحیاة، ج2، ص482)

    پیامبر رحمت (ص): «این دعای ذوالنون (حضرت یونس (ع)) است (لا اِلهَ اِلّا اَنت سُبحانَک اِنّی کُنت مِن الظالِمین). هیچ مسلمانی خدای سبحان را به این آیه نخواند مگر آنکه دعای او مستجاب می‌شود.»

    حال واقعاً ما در طول هفته، ماه و اصلاً سال چقدر از این ذکر استفاده می کنیم؟ از همین امشب می توانیم در قنوت، رکوع و سجود نماز، قبل و بعد از نماز، در اتوبوس، در مسیر های رفت و آمد و... این ذکر را با نیت بگوییم، چراکه هم آیه قرآن بوده و ذکر شریفی است و هم نتیجه بخش است و قرآن آن را تضمین کرده.

    ما برای حل مشکلاتمان گاه سراغ رمال و دعانویس و... می رویم اما سراغ قرآن نمی رویم! چقدر در مسیر های رفت و آمد و...  مــی توان این ذکر را گفت (البته نباید در حال معصیت باشد) ولی دهان ما بسته است و عمرمان دارد مفت و مجانی به هدر می رود.