حضرت ابراهیم (ع) از ولادت تا امامت - 4 - موفقیت آن حضرت در اولین آزمون الهی

مروری بر مطالب این جلسه:

تاریخ سخنرانی: 19-07-1395

حضرت ابراهیم (ع) – جلسه 4 – حضرت ابراهیم (ع) از ولادت تا امامت (4) موفقیت آن حضرت در اولین آزمون الهی

ما باید مراقب باشیم مثل قوم حضرت ابراهیم (ع) نشویم که وقتی فهمیدند راهشان اشتباه است گفتند: به جهنم! ما که تا اینجا آمده ایم، از این به بعدش را هم می رویم. حُر در کربلا این حرف را نزد. کاش در کربلا هم امام حسین (ع) را رها می کردند و می رفتند و با حضرت وارد جنگ نمی شدند. اینکه انسان به جای دست برداشتن از خطا صورت مسئله را پاک کند خیلی بد است.

ابراهیم (ع) را نزد نمرود بردند و صحبت هایی رد و بدل شد و پس از آن هم شورایی برای تصمیم گیری تشکیل شد که نهایتاً بنا شد حضرت را بسوزانند. حضرت را به زندان انداختند و در این مدت مردم اعم از پیر و جوان می رفتند عرق می ریختند و هیزم جمع می کردند برای سوزاندن ابراهیم (ع) تا به این وسیله نزد بت ها تقرب بجویند! مثل کربلا که برخی برای تقرب به خدا با امام (ع) جنگیدند! هیزم بسیار زیادی گرد آمد، طوری که از صد ها متر نمی شد به آتشش نزدیک شد و تمام این آتش برای سوزاندن تنها یک نفر بود! تهیه چنین آتشی نشان از کینه آن ها نسبت به ابراهیم (ع) داشت. اباعبدالله (ع) هم مرده بود و این کینه درونی آن ها بود که باعث می شد 10 اسب را نعل نو بزنند و بر جنازه آن حضرت هم بتازند. الآن این داعشی ها کینه دارند و دارند می سوزند که چرا بعد از  1000 سال قبر معاویه شده مرکز فاضلاب سوریه ولی دختر سه ساله امام حسین (ع) بارگاه دارد و مردم دارند از او حاجت می گیرند!

برای به آتش انداختن ابراهیم (ع) مجبور بودند وسیله ای بسازند که بتوان حضرت از دور به آتش پرتاب کرد فلذا یک منجنیق ساختند. ]در اینجا بخشی از سرگذشت زبیر هنگامی که با امیر المؤمنین (ع) وارد جنگ شده بود بیان گردید.[

تاریخ خیلی تکرار شده است و هنوز هم دارد تکرار می شود. جنگ هنوز هم بر سر امیر المؤمنین (ع) واباعبدالله (ع) است، سر منطقه نیست.

ابراهیم (ع) را در منجنیق قرار دادند، درحالیکه به راه خود ایمان کامل داشت و ذره ای ترس در وجودش نبود. در این هنگام خود زمین و ملائکه به صدا درآمده و با ناراحتی از خداوند درخواست کردند کاری بکند. چراکه در بین این همه مشرک یک خدا پرست وجود داشت که آن را هم می خواستند بسوزانند. در این بین جبرئیل (ع) از خداوند اجازه خواست نزد ابراهیم (ع) برود و خداوند هم اجازه داد. ]داستان در جلسه به زیبایی تعریف شد.[ جبرئیل آنجا به حضرت این دعا را یاد داد تا حضرت بخواند و نجات یابد و حضرت نیز همین کار را کرد: «یا حمید بحق محمد و یا عالی به حق علی و یا فاطر بحق فاطمه و یا محسن بحق الحسن و یا قدیم الاحسان بحق الحسین نجّنی من النّار»

برخی نوشته اند 3 روز طول کشید تا آتش خاموش شود. وقتی خاموش شد آمدند سراغ خاکستر ابراهیم (ع) که دیدند حضرت صحیح و سلامت در میان هیزم های سوخته در جایی شبیه بوستان که سبزه و گل لاله هست نشسته است!

نمرود که با دیدن این صحنه شگفت زده شده بود، رو به سوی مشاورش کرد و حرف جالبی زد. گفت: «انسان اگر می خواهد خدایی برای خودش انتخاب کند باید برود سراغ خدای ابراهیم!!» نمرود این معجزه را دید اما دست برنداشت. انسان گاهی نمی خواهد از گناه دست بردارد. مسیر گناه باید تغییر کند. این ایام (ایام عزاداری محرم) بهترین زمان برای تغییر راه است.

نمرود پس از این اتفاق با ابراهیم (ع) صحبت کرد که متن آن در آیه 258 سوره بقره آمده است ]ادامه داستان از روی آیه تعریف شد.[ مباحثه ادامه می یابد تا آنجا که ابراهیم (ع) به نمرود می گوید: پروردگار من کسی است که خورشید را از مشرق بیرون می آورد، تو اگر خدایی آن را از مغرب در بیاور! اینجا نمرود ساکت می شود. نکته جالبی که اینجا هست این است که نمرود برنگشت بگوید: اگر راست می گویی بگو خدای خودت آن را از مغرب درآورد. چرا؟ چون ترسید و با خود گفت اگر بگویم ممکن است انجام دهد و دیگر کسی در این شهر من را خدا نداند! فلذا نمرود که دید در مناظره با ابراهیم (ع) حرفی برای گفتن ندارد، به حضرت گفت از کشور من خارج شو و دیگر اینجا نباش. به این ترتیب اولین آزمایش حضرت ابراهیم (ع) با موفقیت به پایان رسید تا کسب آمادگی کند برای رسیدن به درجه «امامت».

]این جلسه با نکات و مطالب جالبی همراه بود که در خلال داستان حضرت ابراهیم (ع) با بیانی جذاب و شنیدنی مطرح گردید که در این متن فقط برخی از آن ها آمده است. فلذا توصیه می شود علاقه مندان فایل صوتی این جلسه را استماع نمایند.[