حضرت ابراهیم (ع) از ولادت تا امامت - 5 - نمرود چه کسی بود؟

مروری بر مطالب این جلسه:

تاریخ سخنرانی: 20-07-1395

جلسه 5 – حضرت ابراهیم (ع) از ولادت تا امامت (5) نمرود چه کسی بود؟

گفتیم که ابراهیم (ع) پس از موفقیت در نخستین آزمایش که همان «پرتاب شدن به آتش نمرود بدون آنکه بداند نجات خواهد یافت» بود، توسط نمرود مجبور شد بابل را به سمت شام (یا شامات) آن زمان ترک کند.

اما قدری راجع به نمرود:

«نمرود» لغتی عبری به معنی سخت و نیرومند است. نمرود شکارچی ماهری بود و کسی بود که شهر بابل عراق را تأسیس کرده بود. کاخ باشکوهی برای خود ساخته بود و سال ها بود که آنجا حکومت می کرد و خود را خدای بزرگ بابل می خواند.

حسب روایتی نمرود قبل از هجرت ابراهیم (ع) به شام، به او می گوید ما لشگر خودمان را جمع می کنیم و با خدای تو می جنگیم، تو هم لشگر خود را (اگر لشگری داری) جمع کن و با ما بجنگ. حضرت او را باز نصیحت کرد که دست از این کار بردارد، اما نمرود باز هم نپذیرفت و در جواب گفت: برای اینکه به تو هم ثابت شود، من با وسیله ای به سمت آسمان می روم و خدای تو را می کشم و بر می گردم. همین کار را هم کرد و با وسیله ای به آسمان رفت و تیری رها کرد و گفت خدای ابراهیم (ع) را کشتم! در عین حال وقتی هم که به زمین فرود آمد، باز به ابراهیم (ع) گفت من لشگر خود را آماده می کنم، تو هم بکن. نوشته اند نمرود لشگری 10000 نفره جمع کرد ولی ابراهیم (ع) تنها به میدان آمد. در این لحظه خداوند تعداد بی شماری پشه را به جان لشگر نمرود فرستاد تا لشگر را از پا در آورند. یکی از این پشه ها (که معلول هم بود) سراغ خود نمرود رفت و از سوراخ بینی او وارد مغزش شد و شما تصور کنید 40 روزی در آنجا شروع کرد به خوردن مغز نمرود تا او را از پا درآورد.

اما خداوند چرا پشه را سراغ نمرود فرستاد؟ ]در اینجا قبل از پاسخ به این سؤال، سؤال دیگری نیز مطرح و پاسخ هم داده شد که از این قرار بود: امام زمان (ع) هنگام ظهور چطور با شمشیر می خواهد با سلاح های مدرن آن زمان بجنگد؟[

علت این کار را در حدیثی از امام صادق (ع) می توان فهمید. طبق این حدیث خداوند برای اینکه قدرتمندان طغیانگر را از پا درآورد، همیشه از ضعیف ترین ابزار هایش استفاده می کند تا به همه بفهماند هیچ کس نمی تواند در مقابل او قد بر افرازد. ]در اینجا تذکری اخلاقی در رابطه با ظلم کردن به کسی که جز خدا کسی را ندارد بیان شد[

اگر انسان به کسی ظلم کند، قرار نیست فردا خدا سنگ بر سرش بباراند. خداوند فرصت می دهد، همان طور که به فرعون 400 سال فرصت داد! اباعبدالله (ع) چندین بار در روز عاشورا برای لشگر دشمن حرف زد بلکه هدایت شوند، ولی آن ها سر و صدا می کردند تا صدای حضرت به کسی نرسد. حرمله به این دلیل حضرت علی اصغر (ع) را با تیر زد که عمر سعد به حرمله گفت اگر حسین (ع) با این طفل به این صحبت ها ادامه دهد ممکن است برخی متحول شده از لشگر خارج شوند. ما هم نمرود درون داریم. فلذا برای آنکه هدایت نشویم، گاهی حاضر نیستیم بعضی جاها برویم!

پشه مغز نمرود را خورد اما نمرود از خدا طلب کمک نکرد. اگر می کرد می توانست نجات یابد. همانطور که خداوند به موسی (ع) فرمود اگر قارون به جای آنکه 70 بار تو را صدا بزند، یک بار مرا صدا می زد نجاتش می دادم! ]اینجا داستان قارون بیان گردید[ نمرود زمانی که از مادر متولد شد نمرود نبود. انسان خُرد خُرد نمرود می شود.

نتیجه: انسان به هر گناهی مبتلا شد، آنی باید جبران کند (مثلاً اگر مظلمه ای به گردن دارد درستش کند) و استغفار. نباید اجازه دهد زمان بگذرد، نباید بگذارد نمرود شود چون آن موقع دیگر برگشتن مشکل است. ]در پایان نیز از آیات قرآن جایگاه عذابی که نمرود در آن قرار دار (سَقَر) توصیف گردید[