جلسه اول

مروری بر مطالب این جلسه:

تاریخ جلسه: 11-08-1398

خلاصه موارد مطرح شده:

اگر تنبلی را کنار بگذاریم میتوانیم طلیعه ی خوبی داشته باشیم برای ورود به هر کاری. برای اینکه مثمر ثمر باشد باید این بحث را خوب گوش کرده و به آن عمل کرد.

مهمترین ویژگی این بحث عمل کردن به آن است از ابتدای آن البته ابتدای کار مقداری سخت شاید باشد ولی باید زحمت آن را به خود داد که نتیجه بسیار عالی خواهد داشت که تجربه هم شده است. مورد بعدی انتقال آن مطالب به خانواده خود است و سوم اینکه همه نمی توانند صدر درصد آن را عمل کنند و هر کس به اندازه توان خود می تواند عمل کند.

مدیریت به معنای اداره و تدبیر، به کار انداختن و گرداندن می باشد.
تدبیر نیز یعنی اندیشیدن و عاقبت بینی در کارها است که مساوی است با برنامه‌ریزی.
پس برنامه‌ریزی کرده یعنی ابتدا اندیشه کرده و بعد عاقبت کار را دیده است.
 

-بیان موارد و مصداقهایی از برنامه ریزی ها در بعد منفی و مثبت که به موفقیت می رسد-
 

برنامه ریزی همواره یکی از اصول مهم زندگی بشری است. در واقع نیاز زندگی انسان است. اگر چه بعضی از ماها توجهی به این نیاز نداریم و همواره در یک بهم ریختگی و بی نظمی به سر می بریم و کم کم به آن عادت کرده که در این صورت آن بی‌برنامگی و بی‌نظمی یک قاعده شده و مردم آن را می پسندند. مشکلات زیاد شده و تبدیل به بیماری می‌شود. حال فرد اگر مخالف آن بی نظمی را در جامعه دید تعجب می کند!
در این شرایط اگر انسان بخواهد با برنامه‌ریزی کار کند یا اصلاً نمی تواند و یا اینکه کار بسیار سخت و دشوار خواهد بود.

برنامه ریزی هم در امور دنیایی و هم در امور آخرتی و معنوی موثر است و اگر برنامه نداشته باشیم در امور معنوی و دنیایی خود به جایی نخواهیم رسید. اگر کسی که پایبند به هیچ شریعت و آیینی هم نباشد، اما برنامه برای زندگی مادی خود داشته و به آن عمل کند طبق آیات و روایات قطعاً در امور مادی خود موفق خواهد شد و نمی توان گفت چرا فلان کس که هیچ اعتقادی به خدا و پیغمبر ندارد چرا در امور مادی خود به موفقیت رسیده است. او برای کار خود برنامه ریزی داشته است.
اگر فرد برنامه ای برای زندگی مادی نداشته باشد در امور دنیایی خود عقب می‌افتد، هر چقدر هم مسلمان بوده و نماز شب خوان باشد که متاسفانه بعد هم تلافی اش را سر امام حسین(ع)  و دین در می آورد. در حالی که مشکل نداشتن برنامه برای زندگی مادی خودش است.

نگو که من که ۶۰ سال سن دارم الان چه برنامه ریزی داشته باشم بلکه باید بنشینی و به وضع و اوضاع خود نگاه کنی که چه دارای و چه نداری، ان شاء الله بعد از صد سال که از دنیا رفتی تکلیف مال و اموال خود را مشخص کرده باشی و خانواده و بازماندگانت را بعد از آن به دردسر نیندازی و لذا انسان برای بعد از مرگ خود نیز باید برنامه داشته باشد و عدم انجام این کار و بعضا می بینیم که حتی نداشتن وصیت نامه باعث ایجاد مشکلات و اختلافات زیادی برای اعضای خانواده می شود.

در امور معنوی برای یک مسلمان مومن و مقید برنامه‌ریزی یک امر لازم و ضروری است. فرد مومن می‌تواند با یک برنامه‌ریزی در مسائل دینی خود همواره امروزش بهتر از دیروزش باشد و بدانید این فرد به مسیر تکامل خواهد رسید و به فیض کامله ی پروردگارش می رسد.

چند حدیث درباره اهمیت برنامه‌ریزی از دیدگاه اسلام: (از حضرت امیرالمومنین(ع) درکتاب میزان الحکمه جلد 6 صفحه 2620 که در کتاب غُرَرُ الحِکَم و دُرَرُ الکَلِم نیز نقل شده است )

- صَلاَحُ اَلْعَيْشِ اَلتَّدْبِير : بهبودی زندگی در گرو تدبیر(برنامه ریزی) و فرجام اندیشی(عاقبت کار را دیدن) است.
 

- سوء تدبیر (عدم برنامه‌ریزی) موجب ویرانی است. (چه در امور معنوی و چه در امور مادی)
 

- هر کس بی تدبیر باشد ویرانی اش شتاب گیرد.
 

- هر کس تدبیرش به تاخیر افتد، هلاکت پیش افتد. (منظور فقر است) - سوء تدبیر کلید فقر است –
 

- حسن تدبیر (برنامه‌ریزی درست) دارایی اندک را رشد می دهد و سوء تدبیر ثروت بسیار را به باد فنا می دهد.