شب نوزدهم رمضان 1402 با موضوع چه کسانی منتظر ظهور هستند؟

مروری بر مطالب این جلسه:

مشتقات واژه «انتظار» در قرآن کریم / شب قدر، برتر از هزار ماه! / مناجات و مذاکره علمی، دو مورد از مهمترین بخش‌های احیا در شب‌های قدر / چه کسانی منتظر ظهور امام زمان(عج) هستند و دلیل انتظار آنها چیست؟ / اگر یک مقام مسئول بخواهد منتظر باشد، باید عملکردش چگونه باشد؟ / امر به معروف و نهی از منکر شامل همه معروف‌ها و همه منکرها است / آنگونه که ائمه(ع) به ما آموخته‌اند مناجات کنیم

اگر جزء شرکت‌کنندگان یا مستمعین مراسم شب نوزدهم بوده باشید، به خاطر خواهید داشت که چه کسانی در انتظار ظهور امام دوازدهم، حضرت مهدی(عج) به سر می‌برند.

اول از همه خود خداوند متعال منتظر فرارسیدن موعد مناسب برای وقوع این رویداد بزرگ است تا بدین وسیله هدفی که وعده آن را در آیه ۵۵ سوره مبارکه نور به گوش ما رسانده است را محقق نماید که همان تشکیل حکومت الهی با خلیفه راستین الهی در سرتاسر کره زمین می‌باشد (لَيَستَخلِفَنَّهُم فِی الاَرضِ...).

پس از خداوند متعال، تمام پیامبران(ع) و امامان(ع) از جمله خود حضرت ولی‌عصر(عج) و حضرت صدیقه طاهره(س) در این انتظار به‌سر برده و می‌برند. زیرا آن بزرگواران تحقق اهداف و به ثمر نشستن زحماتی که کشیدند و آلامی که در مسیر دین الهی به جان خریدند را تنها در ظهور حضرت حجت(عج) می‌بینند و این وعده خداوند است.

بعد از معصومین(ع) به تبع آنها، شیعیان راستین (از صدر عالم تا کنون) گروه بعدی منتظران را تشکیل می‌دهند.

چه انتظاری و چه منتظرانی! انتظار فرج به همین دلیل یک مقام معنوی بزرگ است، زیرا نام انسان را در کنار این اسامی نورانی و در زمره این منتظران قرار می‌دهد. به‌راستی کسانی از ما که به چنین جایگاهی دست یابند، به توفیق و سعادتی بزرگ و مقامی بس والا نائل شده‌اند. اما آیا این سعادت و مقام معنوی بزرگ با صرفِ گفتن «اللّهم عجّل لولیک الفرج» حاصل می‌شود؟! مسلما چنین نیست و نمی‌توان با ذکر و ادّعا و قیل و قال به چنین جایگاهی دست یافت. کسب این جایگاه زحمت دارد، هزینه دارد...

انتظار فرج یعنی اعمال و سکنات آدمی آنگونه باشد که منتظران اصلی ظهور (که معصومین(ع) هستند) آنگونه بوده‌اند.

منتظر ظهور برای زندگی هدف دارد، انگیزه دارد، امید دارد. همانگونه ائمه هدی(ع) هدف و انگیزه و امید داشتند. منتظر ظهور هم انتقاد و نصیحت می‌کند و هم گوش شنوایی برای شنیدن نقد و نصیحت دارد.

منتظر ظهور اگر به پست و منصبی دست پیدا کند ارتباط خود را با مردم حفظ می‌کند تا از درد جامعه بی‌خبر نباشد و دل به آمار ساختگی خوش نکند.

منتظر ظهور تمیز است. اهل مناجات است. حقوق مردم و خانواده را مراعات می‌کند. در مسیر اطاعت از فرامین الهی همچون خواندن نماز و مراعات حجاب و امثالهم از سرزنش هیچ ملامتگری نمی‌هراسد.

در یک کلام رفتار و منش منتظر ظهور نباید متضاد با رفتار و منش معصومین(ع) باشد، چرا که آنان در راس منتظران هستند و اگر ما دوست داریم مثل آن بزرگواران جزء منتظران ظهور قرار گیریم، باید سعی کنیم تا به معصومین(ع) اقتدا کرده و آنان را الگوی انتظار برای خود قرار دهیم.