مقالات روایات مذهبی اسلامی و کلیپ
واکنش جالب تحلیلگر سیاسی به گزارش شبکه دویچه وله آلمان و استاندارد دوگانه غربی‌ها در آموزش نظامی کودکان و نوجوان اوکراینی
«۴۰سال قبل اگر نوجوان ایرانی برای دفاع از وطن خود میرفت جبهه، از دهان کثیف بخش فارسی‌زبان همین رسانه‌ها عار و عیب و شرم‌آور و کودک‌سربازی محسوب میشه! ۴۰سال بعد از اون، اگر نوجوان سفید پوست غربی همان کار را کند، کارستان کرده!!!»
عمومی یکشنبه 7 اردیبهشت
تقویم شیعه؛ شنبه ۸ مرداد، مصادف با ۱ محرم
امام حسین(ع) در راه کربلا
روز اول محرم، امام حسین(ع) در قصر بنی‌مقاتل نزول اجلال فرمودند و از عبیداللَّه بن حر جعفی دعوت به یاری نمودند، ولی او اجابت نکرد و بعداً پشیمان شد.
ماجرای شعب ابی‌طالب
در پی بالا گرفتن قدرت اسلام پس از بعثت پیامبر(ص)، قریش پیمان‌نامه‌ای نوشتند و طی آن قرار گذاشتند با بنی‌هاشم تکلم نکنند و با آنان هم‌سفره و همنشین نشوند و معامله ننمایند و آنان را به گونه‌ای در فشار قرار دهند که پیامبر(ص) را به قریش تحویل دهند تا آن حضرت را به قتل برسانند. حضرت ابوطالب(ع) بنی‌هاشم را به دره‌ای که منتسب به آن حضرت بود برد و اطراف آن را محکم کرده و برای حفظ جان پیامبر(ص) شبانه روز کمر همّت بست. در مدتی که در شعب بودند بر آن حضرت و مسلمانان بسیار سخت گذشت، تا اینکه پس از دو سال و چند ماه خداوند موریانه‌ای را مأمور کرد و پیمان‌نامه آنان را از بین برد، به‌جز اسماء الهی که در آن بود. حضرت ابوطالب این خبر را به کفار داد و آنان با دیدن چنین معجزه‌ای دست از تصمیم خود برداشتند و بنی‌هاشم به خانه‌های خود بازگشتند.
جنگ ذات الرقاع
در سال چهارم هجرت به تحریک کفار قریش بین مسلمانان و قبائلی که اطراف مدینه زندگی می‌کردند و قصد محاصره مدینه را داشتند جنگی در گرفت و جنگ تا سه روز طول کشید تا شر آنان دفع شد.
اولین جمع‌آوری زکات
در روز اول محرم پیامبر(ص) برای اولین بار مأمورانی را برای جمع‌آوری زکات و صدقات به اطراف مدینه فرستادند.
قیام مردم مدینه بر علیه یزید
در این روز در سال ۶۳ هجری قمری (دو سال بعد از واقعه کربلا) مردم مدینه برای قیام علیه یزید حرکت کردند. قضیه از آنجا آغاز شد که جمعی از اهالی مدینه به رهبری عبداللَّه بن حنظله به شام رفتند و دستگاه یزید و شرابخواری و قماربازی و سگ‌بازی او را دیدند و به مدینه بازگشته و مردم را از وضع فساد دربار اموی آگاه ساختند. با شنیدن این اخبار همگان بر خلع یزید اتفاق نمودند و به سرپرستی عبداللَّه علیه یزید قیام نمودند و افراد اموی ساکن مدینه را بیرون کردند. لشکر شام پس از اطلاع از این قیام به طرف مدینه حرکت کرد و واقعه حرّه پیش آمد.
📖 منبع: کتاب «تقویم شیعه» (با تلخیص)
عمومی شنبه 8 مرداد 1401
تقویم شیعه؛ سه‌شنبه ۱۴ تیر، مصادف با ۵ ذی‌الحجه
جنگ سویق
در این ماه در سال ۲ هجری قمری غزوه سویق به وقوع پیوست. ابوسفیان که نذر کرده بود انتقام شکست جنگ بدر را بگیرد، همراه دویست نفر به عریض (از نواحی مدینه) رفتند و دو خانه و چندین نخل را آتش زدند و دو نفر از بزرگان انصار را در آنجا کشتند تا او به نذر خود عمل کرده باشد. چون خبر به پیامبر(ص) رسید ابولبابه را در مدینه گذاشته، همراه با دویست نفر از مهاجرین و انصار و به سوی عریض حرکت کردند. ابوسفیان چون با خبر شد که پیامبر(ص) با عجله به آنجا می‌آید، به لشکر خود دستور داد تا کیسه‌های سویق (نوعی آرد) را که برای آذوقه با خود آورده بودند ریخته و سبکبار فرار کنند. مسلمانان وقتی رسیدند آنان گریخته بودند. لذا کیسه‌ها سویق را برداشته مراجعت نمودند. به همین دلیل این غزوه را «ذات السویق» گویند.
📖 منبع: کتاب «تقویم شیعه» (با تلخیص)
عمومی سه‌شنبه 14 تیر 1401
تقویم شیعه؛ شنیه 20 آذر، مصادف با 6 جمادی‌الاولی
جنگ موته
در سال هفتم هجرت در چنین روزی جنگ موته به وقوع پیوست. تعداد مسلمین در این جنگ سه‌هزار نفر و تعداد کفار صدهزار نفر بود. این جنگ از آنجا آغاز شد که حارث بن امیر ازدی که حامل نامه‌ای از پیامبر(ص) به قیصر روم بود، در زمین‌های موته به دستور شرحبیل بن عمرو سردار لشکر روم دستگیر شد و دست‌های او را بستند و گردنش را زدند. پیامبر(ص) از شنیدن این خبر بسیار ناراحت شدند و لشکری به موته روانه فرمودند.
📖 منبع: کتاب «تقویم شیعه» (با تلخیص)
عمومی شنبه 20 آذر 1400
تقویم شیعه؛ دوشنبه ۱۰ آبان، مصادف با ۲۵ ربیع‌الاول
جنگ دومة الجندل
در این روز در سال پنجم هجری قمری در زمان پیامبر(ص) غزوه دومة الجندل اتفاق افتاد. در اراضی دومة الجندل گروهی از اشرار همدست شده و به کاروان‌ها حمله می‌کردند. پیامبر(ص) سباع بن عرفطه غفاری را روز ۲۵ ربیع‌الاول در مدینه به جای خود قرار داد و با هزار رزمجو بیرون آمدند تا به آن نواحی رسیدند. راهزنان چون متوجه آمدن آن حضرت شدند، فرار کردند و مسلمانان اموال آنان را برداشتند و در بیستم ربیع‌الثانی وارد مدینه شدند.
صلح امام حسن(ع)
قراداد امام حسن مجتبی(ع) با معاویه در ۲۵ ربیع‌الاول بوده و بعضی در ۲۶ این ماه نقل کرده‌اند که شامل موارد زیر بود: ۱- به علی(ع) دشنام ندهند. ۲- خون شیعیان محترم و محفوظ بماند و حقوقشان پایمال نگردد. ۳- معاویه یک میلیون درهم بین یتیمان جنگ جمل و صفین تقسیم کند. ۴- امام(ع) معاویه را امیرالمؤمنین نخواند. ۵- معاویه باید بر اساس کتاب خدا و سنّت پیامبر(ص) عمل کند. ۶- معاویه پس از مرگ، خلافت را به دیگری واگذار نکند.
معاویه این شرایط و شرایط دیگر مربوط به حفظ اسلام به‌ویژه شیعیان را پذیرفت و جنگ پایان یافت، اما وی به هیچ یک از شروط این قرارداد عمل ننمود، بلکه خلاف تمام آنها عمل کرد.
📖 منبع: کتاب «تقویم شیعه» (با تلخیص)
عمومی دوشنبه 10 آبان 1400