اما حق مادر بر تو آن است که بدانی او تو را نه ماه حمل کرده است، طوری که هیچکس حاضر نیست این چنین دیگری را حمل کند و به تو شیره جانش را خورانده است، قسمی که هیچکس دیگر حاضر نیست این کار را انجام دهد؛ و با تمام وجود، با گوشش، چشمش، دستش، پایش، مویش، پوست بدنش و جمیع اعضا و جوارحش تو را حمایت و مواظبت نموده است و این کار را از روی شوق و عشق انجام داده و رنج و درد و غم و گرفتاری دوران بارداری را بهخاطر تو تحمل نموده است تا وقتی که خدای متعال تو را از عالم رحم به عالم خارج انتقال داد.
پس این مادر بود که حاضر بود گرسنه بماند و تو سیر باشی، برهنه بماند و تو لباس داشته باشی، تشنه بماند و تو سیراب باشی، در آفتاب بنشیند تا تو در سایه او آرام استراحت کنی، ناراحتی را تحمل کند تا تو در نعمت و آسایش به زندگی ادامه داده و رشد نمایی و در اثر نوازش او به خواب راحت و استراحت لذیذ دست یابی.
شکم او خانه تو و آغوش او گهواره تو و سینه او سیراب کننده تو و خود او حافظ و نگهدارنده تو بود. سردی و گرمی دنیا را تحمل میکرد تا تو در آسایش و ناز و نعمت زندگی کنی.
پس شکرگزار مادر باش به اندازهای که برای تو زحمت کشیده است و نمیتوانی از او قدردانی نمایی مگر به عنایت و توفیق خداوند متعال.
ارسال شده توسط م.آ
عمومی دوشنبه 8 آبان 1402