امام صادق(ع)، این بار طریقه شیر خوردن نوزاد را برای مفضل مورد اشاره قرار میدهد. اینکه نوزاد پس از تولد زبان از دهان بیرون آورده و لبها را در طلب شیر میجنباند تا اینکه مادر او را شیر میدهد و مادامی كه اعضا و جوارح او نرم و ظریف است، به این شیر تغذیه میشود. (توحید مفضل، ص۴۸)
جالب اینجاست، نوزادی که بهتازگی پا به دنیای بیرون از رحم گذاشته، بدون آنکه تا کنون چیزی خورده باشد و بدون آنکه حتی خوردن و آشامیدن کسی را دیده باشد، بهخوبی آگاه است که از امروز باید لب و دهان خود را در جستوجوی غذا به حرکت درآورد و چون مادر او را شیر داد، باید بهوسیله مکش غذای خود را دریافت کند!
اینجا سوالی پیش میآید که قابل تامل است و امیر مؤمنان علی(ع) نیز در خطبه ۱۶۲ نهجالبلاغه به آن سوال اشاره نموده و آن سوال این است: چه کسی هنگام گرفتن شیر، مکیدن به او آموخته؟! او از کجا میداند در این لحظه باید چنین کند؟!
جالب است؛ پیدایش جنین، نمو آن در رحم مادر، تغذیه او از خون و سپس شیر و طریقه خوردن شیر، همه و همه یکپارچه وجود خالق و هدایتگری را فریاد میزنند که گاه همین طفل عاجز و نحیف پس از رشد و بلوغ و جوانی، لب به انکار او میگشاید و سوال میکند: اگر من خالقی داشتهام پس کو نشانههای او؟!! و خداوند نیز در آیه ۴ سوره جاثیه، آفرینش همین بنده مغرور را نشانهای از نشانههای خود معرفی نموده و میفرماید: وَفِی خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ (و در آفرينش شما، و جنبندگانی كه در سراسر زمين منتشر ساخته، نشانههایی است برای جمعيتی كه اهل يقينند)
مقالات شنبه 12 اسفند
چنانچه قبلا بیان شد، تغذیه جنین از مواد غذایی موجود در خون مادر ادامه مییابد تا زمانی که بدن نحیف او، آمادگی و مقاومت لازم جهت حضور در دنیای بیرون از رحم را پیدا کند. حال به ادامه فرمایش امام صادق(ع) میپردازیم که به تدبیر خداوند متعال برای تغذیه جنین بعد از تولد اشاره مینماید:
«چون متولد گشت، همان خونى كه غذايش بود، اينك با رنگ و بويى جز آنچه بود و در شكل غذايى ديگر، از پستان مادر سرازير مىشود. اين غذا براى نوزاد سازگارتر از خون است، پس در موقع نیاز به سراغش میآید.» (توحید مفضل، ص۴۸)
آری، آنچه از مواد غذایی که تا پیش از تولد نوزاد از طریق خون مادر به بدنش میرسیده، اکنون پس از تولد، این بار با رنگی جدید، طعمی خوش و بویی مطبوع برای نوزاد تدارک دیده میشود. زیرا مجرایی که نوزاد پیش از این و در شکم مادر از آن تغذیه مینمود (بند ناف) اکنون منقطع گردیده است و از این پس دهان او مجرای دریافت مواد غذایی شده است و چون خون مادهای نیست که با این مجرا سازگاری داشته باشد، خداوند حکیم مواد غذایی درون خون را این بار در قالبی جدید به نام «شیر» به مصرف آفریده جدید خود میرساند.
و چقدر همه چیز سر جای خود است! در رحم، شیری در کار نیست و پس از تولد هم، خونی. چون اگر این دو جابهجا میشدند، دیگر هیچیک به کار نمیآمدند...
مقالات شنبه 5 اسفند