زمین، مخزنی پر از امکانات!
امام صادق(ع) در فراز دیگر فرمایشات خودبه مفضل بن عمر می‌فرمایند: «اى مفضّل! در اين اشيا و موجودات در عالم كه رافع نياز انسان هستند انديشه كن. خاك براى ساختن بنا، آهن براى استفاده در صنعت، چوب براى ساختن كشتى و جز آن، سنگ براى آسياب و جز آن، مس براى ساخت ظروف، طلا و نقره براى معامله و ذخيره‌سازى ثروت، حبوبات براى غذا، ميوه‌ها براى استفاده و لذت، گوشت براى خوردن، بوى خوش براى تلذذ، داروها براى بهداشت و درمان، حيوانات و چهارپايان براى حمل بار، هيزم براى سوزاندن، خاكستر براى ساروج (نوعی مصالح ساختمانی) ساختن و رمل (ریگ) براى فرش زمين آفريده شد.
راستى مگر انسان مى‌تواند اين همه و جز آن را در شماره آورد؟! آيا اگر كسى وارد يك خانه شود و تمام اشياى مورد نياز مردم را در آنجا بيابد، مى‌پندارد كه اين آفرينش [و هماهنگى و گردآورى] بى‌هدف و خود به خود باشد؟ چگونه كسى به خود اجازه مى‌دهد كه اين همه تدبير عالم و اشياى مهيا و هماهنگ را كار طبيعت بداند؟» (شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۸۰)
آری، واقعا خالق زمین‌آفرین، آن را مخزنی غنی و بزرگ از انواع امکانات نموده است! اما عظمت و ارزش امکانات موجود در آن را زمانی بهتر می‌فهمیم که توجه کنیم این کره خاکی بعد از اینهمه زمان که از پیدایشش می‌گذرد، هنوز که هنوز است از برآوردن احتیاجات انسان امروز عاجز نیست و مایحتاج لازم برای تولید پیشرفته‌ترین تجهیزات را نیز در خود دارد! به‌نحوی که اینهمه سازه امروزی از جمله کامپیوتر، تجهیزات پزشکی، فضاپیما و بسیاری موارد دیگر، همه با امکانات موجود در همین زمین ساخته شده‌اند، نه سیارات و کرات دیگر! و این مصداق کامل همان خانه‌ای است که امام صادق(ع) به آن اشاره فرمود.