آیا عروسک چوبی و پارچه‌ای می‌تواند سازنده‌ای نداشته باشد؟ حیوانات جاندار چطور؟!

امام صادق(ع) در جلسه دوم گفت‌وگو با مفضل بن عمر، آفرینش حیوانات را مورد توجه قرار داده و با مقایسه جسم حیوانات با عروسک‌های دست‌ساز آن زمان، وجود صانع متعال را اینطور نتیجه‌گیری می‌فرماید:

«در ساختار و شكل‌دهى بدن‌هاى آنها انديشه كن. مانند سنگ سخت نيست. زيرا اگر چنين باشد در وقت كار كردن و حركت نمودن انعطاف‌پذير نيست. نيز بسيار نرم و سست نيست كه بر پاى خود نايستد، بلكه از گوشت نرم است. در ميان گوشت‌ها استخوان‌هاى سخت و با صلابت آفريده شده و با عصب و عروق و ريشه‌ها همه به هم پيوند خورده‌اند. نيز بر روى آنها پوست محكمى به عنوان محافظ، تمام بدن را فرا گرفته است.

برخى براى ساختن مجسمه، چوب‌هايى را با ريسمان به پارچه مى‌بندند و روى همه را صمغ مى‌مالند. اين كار همانند آن است كه ما شرح داديم. چوب‌هاى سخت به منزله استخوان‌ها، پارچه‌هاى نرم در حكم گوشت، ريسمان‌ها به مثابه عصب و عروق و آن صمغ به منزله پوست است.

اگر مى‌شود كه حيوان زنده خودبه‌خود به وجود آيد، اين مجسمه دست‌ساز هم خودبه‌خود و بدون سازنده پديد مى‌آيد، اما اگر آفرينش خودبه‌خودى و بى‌آفرينشگر را در اين مجسمه‌ها نمى‌پذيريد، به طريق اولى نبايد در حيوانات زنده [و به‌مراتب پيچيده و منظم‌تر] چنين سخن فاسدى را معتقد گرديد.» (شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۸۸)