باسمه تعالی
این چیزی که شما شنیدهاید از افواه (دهان های) مردم یا از بعضی عالمان شنیدهاید در حالی که چنین چیزی صحت ندارد. اگر کسی به واقع ولایت امیرالمومنین(ع) را قبول نداشته باشد به هیچ عنوان از هیچ دری وارد بهشت نخواهد شد. اینجا کسانی که مستضعف فکری بوده و چنین چیزی اصلاً به آنها نرسیده است استثناء شدهاند. یعنی برایشان حجتی در این زمینه وجود نداشته است که بخواهند ولایت امیرالمومنین(ع) را کشف کرده یا بدانند چه چیزی است. لذا خداوند متعال در زمانی در همان روز قیامت از آنها امتحانی به عمل آورده تا آنهایی که ولایت امیرالمومنین(ع) را قبول کرده و بپذیرند داخل بهشت شده و اگر نپذیرند داخل جهنم خواهند شد.
باسمه تعالی
منظور از ام المومنین در اینجا، معنای اصطلاحی آن است نه معنای لغوی آن و معنای اصطلاحی آن این است که هر کس همسر پیامبر(ص) باشد به او ام المومنین گفته میشود تا شرایطی که خداوند برای چنین افرادی مقرر کرده بر او حاکم باشد. مطلبی را هم که درباره ازدواج ایشان فرمودهاید درست نیست.
باسمه تعالی
کلمه مومن همانطور که در لغت گفتهاید به همان معنا ذکر شده است و در قرآن کریم نیز همین معنا را میدهد. لکن کلمه کفار چند معنا در قرآن کریم دارد که یکی از این معانی کافر حربی میباشد یعنی کافری که با شما سر جنگ دارد و به هیچ عنوان شما را رها نمیکند تا اینکه شما را به قتل برساند. با چنین کافرانی باید انسان بسیار باهوش عمل کرده و از خود دفاع نموده و با آنها جنگیده تا بتواند جان سالم به در ببرد. فلذا آنچه که فرمودهاید در قرآن کریم راجع به کفار، با واژه "ال" که بر سر "کفار" درآمده است، از نظر ادبی متوجه میشویم که "اشدا علی الکفار" کفاری هستند که اینها کافران حربی هستند. یعنی میخواهند با مسلمانان بجنگند تا مسلمانان را نابود کنند. با چنین کافرانی البته باید انسان بجنگد و از خود دفاع نماید و با شدیدترین وجهی با آنها برخورد نماید.
باسمه تعالی
در مورد عالم ذر، ظاهر روایات چنین چیزی را اثبات نمی کند لکن در این رابطه می توانید به کتاب بحارالانوار و نیز اصول کافی مراجعه نمایید. البته خود آن بزرگواران نیز مانند مرحوم مجلسی (ره) بعضاً توضیحاتی را در همین رابطه در کتب مذکور بیان کردهاند. اما در مورد ولایت امیرالمومنین -سلام الله علیه- توسط مخلوقات نیز باید گفت این سخن به آن طور که بعضی از مردم می گویند صحیح نیست. چون غیر از انسان و جن، دیگر موجودات در مقابل خداوند متعال اراده ای از خود ندارند و مکلف نیز نیستند. پس بنابراین قبول چیزی از جانب خداوند و یا نپذیرفتن آنها صحیح نیست.