جلسه 68: ابتلائات و گرفتاری ها از منظر قرآن کریم و روایات

مروری بر مطالب این جلسه:

دلایل ابتلائات و گرفتاری‌هایی که خود انسان در آنها نقشی ندارد، از منظر قرآن کریم و روایات / اگر خداوند از فرجام کار بندگان آگاه است، چرا آنها را می‌آزماید؟ / گوهرهای وجودی در دگرگونی‌های زمانه آشکار می‌شود / چرخ و فلک روزگار همه را بالا نگه نمی‌دارد... / دلایل و ثمرات امتحانات الهی برای مؤمنین / دنیایی که برای دوستان خدا تلخ و ناگوار است و برای دشمنان خدا شیرین و گوارا! / اگر خداوند ما را به درخواست از خود دعوت کرده، چرا گاهی اجابت نمی‌کند؟! / ماجرای قومی که بارش باران به دست خودشان بود! / گرفتاری قومی که مرگ‌ومیر نداشتند!

از موارد مطرح شده در این جلسه توضیح حدیث زیر می باشد:

عنه عليه السلام : كُلّما كانتِ البَلوى والاختبارُ أعظمَ كانتِ المَثُوبةُ والجَزاءُ أجْزَلَ ، ألَا تَرَونَ أنَّ اللّه سبحانه اخْتَبرَ الأوَّلِينَ مِن لَدُنْ آدمَ صلواتُ اللّه ِ عليهِ إلى الآخِرينَ مِن هذاالعالَمِ بأحجارٍ لا تَضُرُّ ولا تَنفَعُ ، ولا تُبصِرُ ولا تَسمَعُ ، فجَعَلَها بَيتَهُ الحَرامَ الّذي جَعَلَهَ اللّه ُ للنّاسِ قِياما ...؟!
ولكنّ اللّه يَخْتبِرُ عِبادَهُ بأنواعِ الشَّدائدِ ، ويَتَعبّدُهُم بأنواعِ المَجاهِدِ ، ويَبْتَليهِم بضُروبِ المَكارِهِ ؛ إخْراجا للتَّكَبُّرِ مِن قلوبهِمْ ، وإسْكانا للتَّذَلُّلِ في نُفوسِهِم ، ولِيَجْعلَ ذلكَ أبوابا فُتُحا إلى فضلِهِ ، وأسبابا ذُلُلاً لِعَفوِهِ . [ نهج البلاغة : الخطبة 192. ]

امام على عليه السلام : هر چه امتحان و آزمايش بزرگتر باشد ثواب و پاداش فراوانتر است. مگر نمى بينيد كه خداوند سبحان پيشينيان را، از زمان آدم صلوات اللّه عليه تا آخرين نفر از مردم اين جهان، با سنگهايى كه زيان و سودى نمى رسانند و نمى توانند ببينند و بشنوند، آزمود و آن سنگها را خانه با حرمت خود ساخت؛ خانه اى كه براى مردم بر پا گردانيد...؟!
اما خداوند بندگانش را با انواع سختيها مى آزمايد و با رنج و كوششهاى گوناگون به بندگى وادارشان مى كند و با انواع ناخوشايندها امتحانشان مى كند تا خود بزرگ بينى را از دلهايشان بيرون كند و فروتنى را در جانهاشان جاى دهد و اين را درهايى قرار دهد گشوده به سوى فضل و بخشش خود و وسايلى آماده براى گذشت و آمرزش خويش.