خورشید، عامل اصلى وزش بادها

پیش‌تر (اینجا) گفتیم «تسخیر» کردن چیزى، به معنى فرمانبردارى و خدمت‌گزارى موضوع تسخیر شده نسبت به تسخیر کننده است و اینکه قرآن کریم در آیه ۳۳ سوره ابراهیم(ع) خورشید را مسخر انسان معرفی نموده از همین جهت است.

یکی دیگر از خدمات خورشید به انسان (و سایر موجودات)، ایجاد پدیده «وزش باد» است. وزش بادها برکات زیادى با خود مى‌آورد. وسیله حرکت ابرها، نزول باران، تلقیح و بارور ساختن گیاهان، تلطیف هوا، تعدیل حرارت و برودت در سرتاسر کره زمین مى‌باشد.

اگر باد نمی‌وزید، هرگز بارانى بر زمینهاى خشک نمی‌بارید، بیشتر گیاهان عقیم مى‌ماندند، میوه بسیار کم بود، مناطق استوایى در گرما می‌سوخت و مناطق قطبى و حتى نقاطى از مناطق معتدله هرگز قابل سکونت نبودند. هواى مجاور ما خفقان‌آور مى‌شد و موجودات زنده براى تنفس خود دچار زحمت می‌شدند. ولى همه این مشکلات عظیم با وزش نسیمى حل مى‌شود.

نکته قابل توجه این است که بدانیم عامل اصلى پیدایش این تمّوج پر برکت هوا، «اختلاف درجه حرارت» در نقاط مختلف روى زمین است و اگر مى‌بینیم دائماً بادهایى از دو قطب شمال و جنوب زمین به‌سوى استوا و از استوا به‌سوى قطبین در حرکتند، از همین جهت است. این اختلاف درجه حرارت معلول تابش آفتاب بر مناطق مختلف است. بنابراین اگر آفتابى نبود، قسمت مهمى از وزش بادها محو و نابود می‌شد.

همچنین بخوانید: خورشید در تسخیر بشریت

📖 منبع: قرآن و آخرین پیامبر، ص۱۷۳