چينه‌دان پرندگان
امام صادق(ع): اى مفضّل! در آفرينش چينه‌دان و تدابير نهفته در آن بينديش. راه غذا از چينه‌دان تا به سنگدان باريك است و غذا بسيار آرام و اندك‌اندك وارد آن مى‌شود و اگر پرنده تا رسيدن دانه نخست [به سنگدان] دانه دوم را برنچيند، كار او به درازا مى‌كشد و غذايى كافى به او نمى‌رسد [در نتيجه او منتظر رسيدن دانه اول به سنگدان نمى‌شود، بلكه تندتند دانه مى‌چيند و روانه چينه‌دان مى‌كند].
مرغ از شدت توجه و هراس، دانه‌ها را از زمين مى‌ربايد. پس چينه‌دان پرنده مانند توبره‌اى در پيش او آويخته شده تا هر چه را كه مى‌يابد به سرعت برگيرد و وارد چينه‌دان كند، ولى آرام‌آرام از چينه‌دان روانه سنگدان گرداند.
در چينه‌دان، ويژگى ديگرى نيز هست و آن اينكه برخى از پرندگان از درون خود غذا به دهان جوجه مى‌ريزند. در اين صورت برگرداندن غذا از چينه‌دان نزديك‌تر و راحت‌تر است. (شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه نجف‌علی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۱۰۸)