پرسش پاسخ شرعی
باسمه تعالی
این حرف‌ها صحت ندارد و هیچگونه مبانی عقلی و شرعی نیز ندارد و سلیقه‌ای است.
باسمه تعالی
به جای این کارها،
- صبح‌ها و شبها آیت الکرسی و سوره های ناس و فلق را بخوانید.
- دعای روزهای هفته و زیارات هر روز هفته را بخوانید.
- روزی 400 مرتبه استغفار و 300 مرتبه صلوات بفرستید.
- شبهای جمعه دعای کمیل را با وضو و رو به قبله بخوانید.
- شبها بعد از شام، 50 آیه از قرآن را تلاوت نمایید.
بعد از مدتی همه خنثی میشود.
باسمه تعالی
اگر وصیت نامه‌ای دارد آن را اجرا کنید و اگر واجبات انجام نداده حتماً انجام دهید، مخصوصا مظلومه ناس.
باسمه تعالی
شما وظیفه دارید دعا کنید چون دعا یک عبادت است و سپس خداوند متعال استجابت کرده و کار شما را با اسباب و وسایلی که خودش در نظر دارد برای شما درست می‌کند و رجوع کردن شما به افراد به این امید که ما باید خودمان هم به دنبال کار باشیم و به موازات دعا خودمان هم عمل انجام دهیم جایز می‌باشد و مشکلی ندارد.
باسمه تعالی
زمانی که حضرت برگه به دست آوردن فدک را در دست داشتند و به سمت خانه خود می‌رفتند، اولاً مسافت بین مکانی که ابوبکر آن برگه را به آن حضرت داده بود تا خانه حضرت آنقدر نبوده است که ایشان بخواهند کاغذ را پنهان کنند و مطلب دوم اینکه در حالی که کاغذ در دستشان بوده است خلیفه دوم به آن حضرت برخورد می‌کند و در اینجا آن حضرت چون صدیقه بوده‌اند نمی‌توانند مطلبی خلاف واقع بگویند و توریه کردن نیز در اینجا معنایی پیدا نمی‌کند. چرا که اگر بعد از آن می‌فهمیدند که برگه دست حضرت چه بوده است، آنهایی که اعتقادی به توریه نداشته‌اند، آن حضرت را گناهکار معرفی کرده و سعی می‌کردند ایشان را از دایره عصمت خارج نمایند.
باسمه تعالی
باید جمع بین احادیث کرد. مثلاً اگر شما می‌بینید که در کشور نبود حاکم ظالم باعث فتنه‌ها و آشوب‌ها و از بین رفتن کشور و ریخته شدن خون‌های زیادی میشود، در اینجا متوجه می‌شوید که بودن حاکم ظالم بهتر از نبودنش است و در جای دیگر اگر می‌بینید با افراد دیگری غیر از حاکم، کشور را نگهداری کنید و در مملکت با بودن چنین افرادی آشوبی به پا نخواهد شد و خون‌ها حفظ میشود، در اینجا کنار گذاشتن حاکم ظالم امری بدیهی است.
باسمه تعالی
خیر. ما روزی عام داریم و روزی خاص. روزی عام را خداوند بر خود واجب کرده است که به همه مخلوقات خود بدهد که البته باید به دنبال آن برود. اما یک روزی خاص داریم که خداوند به طور خاص به واسطه اعمالی که انسان انجام می‌دهد، از فضل خود به او می‌دهد. چه مادی و چه معنوی. مثل اینکه فردی به واسطه اینکه خدا به او عقل داده است، زیاد شکر می‌کند. لذا خداوند بر عقل او می‌افزاید و به همین ترتیب.