باسمه تعالی
در هر دین و آیینی برای ازدواج قوانینی وجود دارد. یکی از آنها خواندن عقد برای به وجود آمدن رابطه زناشویی می باشد (یعنی از طریق مشروع و عقل) حال هر کس چنین چیزی را انکار نماید در واقع می خواهد بگوید من متدین به دینی نیستم مانند همه کمونیست ها، لائیک ها و بی دین ها.
فلسفه خواندن صیغه عقد آن است که طرفین بدانند با خواندن آن میتوانند یک رابطه زناشویی سالم را داشته باشند و نیز از زمان خواندن آن خطبه یا عقد وظایفی بر هر یک از دو طرف مترتب می گردد که باید آن را انجام دهند و نیز مشمول قوانین اجتماعی کشوری که در آن زندگی می کنند قرار می گیرند و موارد دیگر. در حالیکه کسانی که به صورت دوست و بدون خواندن این خطبه با یکدیگر زندگی میکنند سوای آن که ناخشنودی پروردگار خود را به دنبال دارد مشمول هیچ یک از قواعد و قوانین فوق هم نخواهند بود و لذا نمی توانند هیچگاه نسبت به حقوق تضییع شده خود اقدام نمایند. در مورد خطبه عقد کتب متعددی وجود دارد. لکن مطالبی که گفتیم خلاصهای از کتب فوق می باشد.