نور آفتاب بهخاطر داشتن اشعه مافوق بنفش، نقش «بهداشتى» و «درمانى» فوقالعاده مهمى در صحنه زندگى و حیات دارد. راستى اگر آفتاب از انجام این نقش مهم خود سر باز مىزد چه میشد؟ هیچ، دنیا تبدیل به یک بیمارستان بزرگ مىگردید که در میان آن موجوداتى ناتوان و بیمارگونه در میان مرگ و زندگى دستوپا میزدند!
بنابراین نور آفتاب هم چراغ ماست، هم میزبان ما، هم گرمکننده بستر ما، هم آبیارىکننده، هم غذادهنده، هم طبیب و هم داروى ما. (قرآن و آخرین پیامبر، ص۱۷۵)
قبلا گفته شد:
خورشید در تسخیر بشریت
خورشید، عامل اصلى وزش بادها
خورشید و تبخیر آب
نتیجهگیری:
در هفتههای اخیر صحبت از خورشید و ثمرات و برکات آن کردیم و با آثار این نعمت بزرگ الهی بر زندگی خود و موجودات عالم بیشتر آشنا شدیم. شاید بعدها دوباره به زوایای دیگری از این پدیده شگفتآور بپردازیم، اما آنچه جای تأمل دارد این است که این خورشید باعظمت، تنها یکی از نعمات بیشمار خداوندی است که بدون آنکه ما از خدا خواسته باشیم در اختیارمان قرار گرفته است. اما چرا؟
چرا کرهای نورانی و گرمابخش به این عظمت باید برای ما بسوزد و زمین ما را بیفروزد؟ آیا واقعا خالقی که ابعاد و حرارت خورشید را تعیین و فاصله آن از زمین را دقیق اندازهگیری کرده تا نور و گرمای آن سرد و سلامت به زمینیان برسد، برای ادامه کار برنامهای نداشته؟!
همانطور که پیشتر گفتیم، طبق آیه ۳۳ سوره ابراهیم(ع)، خالق خورشید آن را در «خدمت» ما گذاشته و ما هم داریم از خدمات آن بهرهمند میشویم. اما باید از خود بپرسیم، آیا واقعا هر کسی شایستگی برخورداری از چنین خدمت و خدمتگزاری را دارد؟ آیا انسان نباید لحظهای به فکر فرو رود که این خدمات برای چیست؟ که فقط بخوریم و بیاشامیم؟!
اگر دولتها آزمایشگاههای بزرگ علمی آن هم با تجهیزات متعدد و گرانقیمت را برای محققان خود تدارک میبینند، قطعا انتظار دستآورد و اختراع و اکتشافی از آنها دارند و بیجهت این امکانات را برای آنها گرد نیاوردهاند.
دنیا نیز آزمایشگاه ماست و خورشید هم یکی از تجهیزات آزمایشگاهی... فراموش نکنیم که روزی از ما درباره تمام این امکانات و تجهیزات سؤال خواهد شد. روز بررسی «دستآوردها»...
مقالات شنبه 6 آبان 1402