پرسش پاسخ شرعی

با سلام حضور پرسش گر محترم، ابتدا باید مرجع حدیث و متن عربی حدیث دیده شود ولی در عین حال باید همواره به این مطلب کلی توجه داشت که خداوند متعال جسم نیست تا دیده شود لذا رؤیت(دیدن) به معنای واقعی هرگز امکان ندارد اما باید توجه داشت که دیدن معانی و کاربرد های متعددی دارد. در برخی جاها به معنای دیدن با چشم است و در جایی دیگر به معنای فهمیدن است مانند آنچه در فارسی بجای "جریان و مطلب را این طور می فهمم" گفته می شود "جریان را اینطور می بینم" و یا بجای "نظرت را راجع به ... چیست؟" گفته می شود "مطلب را چطور می بینی؟" و عبارت دیدن با چشم باطن که در برخی احادیث بکار رفته کنایه از این است که خداوند متعال را هر لحظه و در هر مکان با تمام وجود حاضر و ناظر بر اعمال خود ببینیم.

برخی از کتابهای معروف شیعه که عمدتا به عنوان مرجع به کار می روند عبارتند از کتب اربعه: کتب کافی، الاستبصار، من لایحضره الفقیه و بحار الانوار. و همچنین منتهی الآمال، امالی و خصال صدوق و ... و برخی از کتب معتب اهل سنت نیز عبارتند از: صحیح مسلم، صحیح بخاری، سنن ابی داود، سنن ترمزی، تاریخ یعقوبی، تاریخ کامل ابی اثیر و ...

به این سوال می توان با دو رویکرد پاسخ داد: 1- عقلی، 2- شرعی: اگر چه می توان با ابزار عقل و تفکر به جوابهایی رسید اما مطمئنا بسیاری از زوایای پاسخ از دید عقل مخفی خواهد ماند، لذا بنا به دلایل بسیاری بهتر این است که با ابزار شرع(آیات و روایات) که دلایل عقلی را هم در بر میگیرد به این سوال پاسخ دهیم. در آیات قرآن کریم به صورت های مختلف و جنبه های متفاوت به این سوال پاسخ داده شده است. در جایی هدف از خلقت، عبادت حق تعالی (که مقدمه اش شناخت اوست) بیان شده است(ذاریات-آیه 56) در جای دیگر هدف، آزمایش انسان معرفی گردیده است. اما آنچه که از دل این آیات و آیات دیگر بر می آید رسیدن به کمال می باشد تا بیش از پیش از رحمت الهی بهرمند گردد. چرا که خداوند منشأ و سرچشمه همه کمالات است و افاضه این کمالات به موجوداتی که قابلیت آنرا دارند لازمه وجود اوست.