باسمه تعالی
1- مراجع تقلید از نظر فقه شیعه به تعداد کم یا زیاد بودن آنها بستگی ندارد که مثلا اگر از نظر عددی به حدی رسید تا همان جا متوقف شود. بلکه هر کس که به درجه ی اجتهاد برسد و قدرت استنباط حلال و حرام پروردگار را از احادیث و روایات پیدا کند می تواند در مسائل احکامی به رای و نظر خود عمل نماید و اگر احساس کرد که دیگران را نیز می تواند در این زمینه هدایت نماید و محل رجوعی برای دیگران باشد می تواند آراء خود را در کتابی بنام رساله ی عملیه جمع نموده و به سمع و نظر مردم برساند. پس به این صورت همانطور که بیان شد معیار عددی برای مرجعیت وجود ندارد بلکه شرایط محتوایی برای آن موجود است که در رساله های عملیه ذکر شده است.
2- اولا شما از کجا می فرمایید که شیعه خود 72 ملت است. شیعه فقط همان شیعه ی امیرالمومنین(ع) است. اگر کسان دیگری به اسم شیعه عملی را انجام می دهند مشکل خود آنهاست نه مشکل شیعه و مراجع تقلید نیز همه شیعیان امیر المومنین(ع) بوده و ریزه خوار سفره ی اهل بیت عصمت و طهارت- صلوات الله علیهم اجمعین- می باشند. فلذا هیچکدام از آنان با یکدیگر در مسائل اصولی اختلافی ندارند و این در رساله های آنان مشهود است. لکن در مسائل فرعی اختلافاتی در نحوه ی استنباط آنها مشاهده می شود که این هم یک امر طبیعی است. فلذا اگر حرف شما را بپذیریم باید تاکنون اصل شیعه با نظر مراجع هزاران تکه شده باشد. لکن امروز می بینیم مطلب بالعکس است. یعنی مراجع، البته مراجع واقعی خود نگهبانان مذهب تشیع و احکام وارده در این زمینه می باشند.
3- اگر دین آنچنان که شما نیز تصور می کنید آسان است یک روز رساله و نظرات مرجع را کنار بگذارید و خود، حلال و حرام خداوند را از آیات و روایات اخذ نمایید. آنگاه ببینید می توانید چنین کاری را انجام دهید و مخصوصا مسائل مستحدثه(یعنی مسائلی که جدید هستند بوجود آیند مانند نمازخواندن در هواپیما) را پاسخگو باشید.