باسمه تعالی
افراد از نظر انتخاب آزاد هستند و چون خداوند نیروی عقل و اختیار و اراده به انسان داده است میتوانند با قدرت اراده و اختیار بین نقد و نسیه هر کدام یا هر دو را انتخاب کنند. حال کسی گوید دنیا با هفتاد سال نقد است، آن را میگیرم و آخرت را با هفتاد هزار میلیارد سال، اگرچه نسیه باشد رها میکنم، و کس دیگری نیز میگوید من سعی میکنم هم دنیای خودم را با انجام همه بندهای آیین نامه ای خداوند برای آن حفظ کنم و هم نسیهای که وعده داده شده است که آخرت میباشد را به دست آورم، حال به نظر شما کدام یک از این دو از عقل خود استفاده کرده است و کدام یک استفاده نکرده است؟
قرآن کریم در سوره اسراء آیه 19 می فرماید: "وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَٰئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُورًا" و آن کس که سرای آخرت را بطلبد، و برای آن سعی و کوشش کند -در حالی که ایمان داشته باشد- سعی و تلاش او، (از سوی خدا) پاداش داده خواهد شد.
باسمه تعالی
متاسفانه بعضی از مردم تصور میکنند چون به سفر زیارتی می روند دیگر نباید هیچ مشکلی داشته باشند در حالیکه سیاحت و زیارت، عبادت و تفریح، تشکیل زندگی و دنبال رزق و روزی بودن و امثالهم، همه و همه ی اینها مشمول قاعده کلی عالم هستی است و آن این است که آدمی باید نوش را با نیش دریافت کند، سرما را با گرما و راحتی را با سختی و لذا سفر شما هم از این قاعده مستثنا نبوده است. پس باید در چنین مواقعی بدون در نظر گرفتن محتویات سفر، تمام موارد آن را بررسی نموده و سپس اقدام به انجام آن کنیم.