پرسش پاسخ شرعی
باسمه تعالی
چنین مطلبی که شما می گویید پایه علمی و شرعی ندارد و یک انسان همواره از زمانی که مکلف می شود با اراده ای که خداوند در اختیار او قرار داده است می تواند کارهای خوب یا بد انجام دهد. البته تاثیرات محیطی و میدانی نیز بی تاثیر نیستند لکن کمک های خداوند متعال به بشر در چنین مواقعی آن تاثیرات منفی را خنثی می سازد. انسانها اصولاً در سن چهل سالگی از نظر عقلی به تکامل نسبی می رسند و زودتر از آن از نظر سنی اثبات نشده است اما کسانی که نخواهند هیچگاه به تکامل برسند مسلما نخواهند رسید و این به سن و سال بستگی ندارد. همانطور که گفتیم انسان برای رسیدن به هر مقصدی باید اراده محکم داشته باشد و بخواهد که آن کار را انجام دهد و سپس از خداوند نیز کمک بخواهد و آن هدف نیز میسر باشد یعنی از نظر عقلی و یا شرعی قابل دسترسی باشد. در غیر این صورت انسان نمی تواند به هدف خود برسد.
باسمه تعالی
باید تا آنجا پیش برود که ایمان مومنین صد درصد باشد و اگر کسی می گوید من مومنم و معتقد به خدا و رسول(ص) و امامان(ع) و قرآن کریم هستم، این حرف او زبانی نباشد بلکه همراه با اعتقاد قلبی باشد. چند آیه از قرآن این مطلب را اثبات می‌کند یکی آیه 179 سوره مبارکه آل عمران "مَا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَىٰ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىٰ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ …" و نیز آیه 55 سوره مبارکه نور "وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ …"
باسمه تعالی
اگر امروز یک بار استغفار کرد، فردا دو بار استغفار کند. اگر امروز یک بار صلوات فرستاد، فردا دو بار صلوات بفرستد. اگر امروز یک آیه قرآن خواند، فردا دو آیه قرآن بخواند و به این ترتیب. این می‌شود اضافه کردن بر کارهای خیر و در کل این کار واجب نیست بلکه بهتر است این کار را انجام دهد.
باسمه تعالی
اگر چنین سخنی گفته شده باشد به نظر ما صحیح نیست.
باسمه تعالی
خواندن آیت الکرسی همراه با معوذتین (ناس و فلق) و همچنین تعویذاتی که در مفاتیح الجنان ذکر کرده است از جمله ذکر "أُعِيذُ نَفْسِی وَ دِينِی وَ أَهْلِی وَ مَالِی …" و نیز در صورت توان هر روز به مقدار مختصری صدقه دادن می تواند موثر باشد.
باسمه تعالی
اولا اگر واقعه کربلا را مطالعه کرده باشید خواهید دید که امام حسین -علیه السلام- در تمام لحظات دست به دعا به درگاه احدیت بلند نموده و دعا کرده اند. لکن اگر دعا بنا باشد اجل حتمی و یا موارد دیگری که از طریق طبیعی و طبیعت به انسان وارد می شود صد درصد جلوگیری نماید، آنگاه باید گفت هیچ کس هیچ امتحانی نخواهد داد و هیچ مشکلی نخواهد داشت. چرا که با دعا کردن و استجابت آن از طرف خداوند همه مشکلات برطرف خواهد شد که چنین چیزی در عالم در نظر گرفته نشده است.
در مورد امام حسین -علیه السلام- نیز آن حضرت در پیشگاه الهی پذیرفته است که اگر خون او ریخته می شود و اسلام باقی می‌ماند، بهتر است خون آن حضرت ریخته شده و اسلام باقی بماند. به همین منظور آن حضرت تسلیم اوامر پروردگار متعال بوده است. بدین صورت که هم وظیفه داشته دعا کند، هم وظیفه داشته که مصلحت خود را به خداوند واگذار نمایند و هم وظیفه داشته تا آخرین لحظه از خود و خانواده اش دفاع نمایند. این دقیقاً همان تسلیم خواست خدا بودن است.
باسمه تعالی
به خاطر اینکه پیامبر امت آخرالزمان حضرت ختمی مرتبت(ص) می‌باشد و جانشینان آن حضرت امامان(ع) ما می‌باشند. پس در این صورت ما از نظر مسئله شریعت، با پیامبران قبلی کاری نداریم لکن فقط باید اعتقاد داشته باشیم که چنین پیامبرانی از طرف خداوند برای هدایت بشر مبعوث شده اند. اما در واقع شریعت ما از ناحیه پیامبر خاتم(ص) است و چون ما فقط با آن حضرت و امامان دوازده‌گانه کار داریم و کار داریم و نیز مادر یازده امام که حضرت صدیقه طاهره -سلام الله علیها- می باشند، فلذا بیشتر لفظ چهارده معصوم را به کار می‌بریم.
باسمه تعالی
قسم خوردن عمل مکروهی نیست. اگر عمل مکروهی بود، خود خداوند متعال هیچ گاه قسم نمی‌خورد. آن قسمی که مکروه است در معاملات و امثال آن است که اگر راست باشد به خاطر چیز ناچیزی، فرد به نام خدای تعالی، پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) قسم خورده است و اگر دروغ باشد حرام و گناه می باشد. اما قسم خوردن برای چیزهای ارزشمند نه تنها مشکلی ندارد بلکه برای تثبیت عقاید بعضی از بندگان لازم نیز می باشد.
باسمه تعالی
بعد از بعثت پیامبر گرامی اسلام(ص) و دعوت کردن مردم توسط آن حضرت به سوی دین الهی که همان اسلام است، مخالفین همواره در صدد براندازی این دین و آیین بوده اند و اعمالی که شما نمونه هایی از آن را در چند روز اخیر مشاهده کردید در طول صدها سال گذشته با شدت بیشتری بر علیه اسلام در جریان بوده است. لکن خداوند متعال در قرآن فرموده است همه این کارهایی که اینها انجام داده و می دهند مانند این است که شما بخواهید آتش عظیم یا یک نور بسیار فراگیر را با پف دهان خاموش نمایید. البته ناگفته نماند بعضی از این مخالفت ها در صدها سال گذشته و هم اکنون نیز در پوشش مذهب صورت می گیرد. بدین صورت که دشمن سعی می کند از مذهب علیه مذهب استفاده نماید در حالی که اگر مردم واقعا رجوع به قرآن کریم و اهل بیت عصمت (ع) نمایند و دائماً دستورات خود را از این دو گوهر گرانبها بگیرند، هیچگاه مشکلی برای آنها به وجود نخواهد آمد و اما حاضر نشدن در این تجمعات در حالی که فتنه‌گران آن را اداره می‌کنند به هیچ عنوان جایز نیست لکن بالعکس اگر دیده شود که حضور ما می تواند نمایش قدرتی بر علیه فتنه گران باشد، در چنین موقعیتی واجب است در صورت امکان در آن شرکت نماییم.
باسمه تعالی
همانطور که خداوند متعال به عبودیت ما نیازی ندارد، امام حسین علیه السلام نیز به گریه و عزاداری ما نیاز ندارد و همانطور که ما به عبودیت پروردگار نیازمندیم و از این طریق باید به فیض کامل برسیم، همینطور به گریستن برای حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام نیازمندیم تا از این طریق بتوانیم مشمول عنایات و فیوضات آن حضرت و پروردگار متعال گردیم.
اما در مورد صرف بودجه بیت المال برای این کارهای، ما نیز آن را جایز نمی‌دانیم بلکه این بودجه ها باید صرف عمران و آبادانی کشور بشود و مسائلی چون عزاداری ائمه معصومین -سلام الله علیهم اجمعین- یک مسئله خودجوش مردمی است که سالهاست توسط خود مردم اداره می‌شود و نباید این کار دولتی گردد.
باسمه تعالی
کتابی در این زمینه نوشته شده است به نام "نقش ائمه در احیای دین" از مرحوم علامه عسگری -رحمة الله علیه- که حتما مراجعه کرده و مطالعه نمایید.
باسمه تعالی
مقام محمود که در سوره اسراء به آن اشاره شده است فقط خاص پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت آن بزرگوار می باشد -سلام الله علیهم اجمعین- و کس دیگری مشمول این مقام است. البته هر انسانی که در پیشگاه خداوند بندگی کرده باشد می تواند در روز قیامت شفاعت دیگران را بنماید ولیکن مقام محمود فقط مختص پیامبر اکرم(ص) است.
باسمه تعالی
باید دید که منظور از مصلحت الهی در چه زمینه ای است. کلاً مصالح الهی گاهی اوقات برای انبیاء(ع) و امامان(ع) توضیح داده شده است و گاه این کار صورت نگرفته است. در مورد انسانهای عادی اگر به مقداری که از جانب امامان معصوم(ع) و پیامبران(ع) در جریان این مصالح قرار بگیرند این عمل صورت می پذیرد در غیر اینصورت خیر.
باسمه تعالی
در رابطه با سوال فوق به نکات ذیل توجه فرمایید:
1- این را بدانید که خداوند عادل است و به هیچ وجه و به هیچ نوعی به هیچ یک از بندگان خود ظلم نخواهد کرد.
2-بر این اساس چگونگی امتحان بندگان بر مبنای آنچه که به آنها عطا شده است می باشد و قبولی و مردودی بندگان نیز به نوع امکانات و تسهیلاتی است که در اختیار آنان قرار گرفته است. قرآن کریم در رابطه با این مطلب می فرمایند : "لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفسًا إِلّا وُسعَها". در این زمینه حتماً به معنای وسیع کلمه ی "وُسع" رجوع نمایید.
باسمه تعالی
ظاهراً شما متوجه منظور ما نشده اید. منظور ما اصلاً چنین چیزی نبوده است بلکه ما می گوییم دعا در هر موقعیتی اولاً یک نوع عبادت است، ثانیاً پاداش بسیاری دارد و ثالثاً اثر هم دارد که در این زمینه می توانید به کتاب "حقایقی پیرامون دعا و توسل" (لینک) مراجعه کنید که در آنجا مفصل در این باره صحبت کرده‌ایم.
باسمه تعالی
دعای توسلی که در مفاتیح الجنان موجود است دعای خوبی است لکن سندی از معصومین(ع) برای آن پیدا نکردیم. ظاهراً عده ای از علمای ربانی آن را نوشته باشند ولی همانطور که گفتیم دعای خوبی است و می توان از این طریق توسط خوبی پیدا نمود.
باید منافعی که فرد مذکور از آن بهره مند می شود راه مسدود نمود. مثلاً از دادن پول توجیبی غذا، پاکیزه نمودن البسه و مواردی از این قبیل خودداری نمود.
باسمه تعالی
خیر. آنچه که اشکال دارد این است که انسان از تخمه خوردن به جهت شادی در ایام خاصی مانند روز عاشورا یا روز شهادت ائمه(ع) و پیامبر(ص) از آن استفاده نماید والا اگر غیر از این باشد مشکلی ندارد. لذا در غیر از ایام شهادت آن بزرگواران مانند روزهای محرم و صفر(غیر از ایامی که گفته شد) مشکلی نیست.
باسمه تعالی
مطالبی که فرمودید صحیح نمی باشد به این دلیل که:
1- فتوای قتل سلمان رشدی سیاسی نبوده بلکه فقهی بوده است.
2- در تاریخ طبری نیز چنین جسارت هایی به پیامبر(ص) نکرده است. اگر شما جایی در تاریخ طبری سراغ دارید که این سخنان سلمان رشدی در آن موجود است حتماً برای ما ارسال نمایید با مدرک تا به شما پاسخ دهیم.
3- در زمان امام خمینی(ره) چنین کاری به نظر ایشان از نظر این که دیگر کسی جرئت اهانت به پیامبر(ص) را نداشته باشد صحیح بوده است. ممکن است در موقعیت زمانی فعلی، فقیه و مجتهد جامع الشرایط به دلایلی چنین تصمیمی را اتخاذ نکند. این همان استفاده از زمان در فقه پویا است.
4- البته در بعضی از کتب اهل سنت مطالبی که دور از شأن پیامبر(ص) هست را مطرح کرده‌اند ولی هیچ کدام از اینها با مطالب مطرح شده در آیات شیطانی سلمان رشدی قابل قیاس نیست.
باسمه تعالی
هیچ فرقی با هم ندارند. فقط پیامبر(ص)، پیغمبر است و جبرئیل بر او نازل می شده است و مسئله وحی در میان بوده لکن برای امام زمان(عج) پیغمبری در کار نیست و وحی نیز نازل نمی شود و نحوه رابطه آن حضرت(عج) از طریق الهام های قلبی است و نیز آنچه که به عنوان ودیعه امامت از امام قبلی در نزد آن حضرت(عج) باقی مانده است.