باسمه تعالی
1- اصولا ادعیه زمانی برای انسان کارساز است که کار از کار نگذشته باشد و زمانی که کار از کار گذشته باشد فقط معجزه می تواند مورد فوق را به حالت اول برگرداند و معجزه هم در همه جا و برای همه کس انجام نمی شود. در مورد دعا باید دقت داشت که مانند نخی است که دو سر دارد. یک سر آن در دست ما و سر دیگر در دست خدای تعالی است. ما باید تلاش و سعی خودمان را بکنیم تا انشاءالله دعای ما مستجاب شود. ولی بعضی از اوقات است که استجابت آن دعا به صلاح ما نیست و لذا هر چه تلاش هم کنیم به اجابت آن دعا نخواهیم رسید.
2- اما در مورد احادیثی که راجع به خواص بعضی از ادعیه ذکر کرده اند، پس از اینکه به معتبر بودن آنها واقف شدیم باید بدانیم که آنها نیز مشمول همین قاعده ای است که خدمتتان عرض کردیم. یعنی صرف خواندن آن دعا، گاهی باعث شفای مریض و یا برآورده شدن حاجت می شود و گاهی هم نمی شود. فلذا باید دقت داشته باشیم که پروردگار متعال نیز در این زمینه مصلحتی برای ما در نظر گرفته است. پس اگر دعایی خواندیم و اثری از آن ندیدیم، اولا قطعا در جای دیگری پاداش آن را هم از نظر مادی و معنوی خواهیم دید و ثانیا باید بدانیم چون پروردگار متعال خواهان خوبی و خیر برای ماست، پس مصلحت نبوده است که این کار به نتیجه برسد.
3- اما در مورد مسخره کردن، این امر سابقه ی طولانی دارد که هر امتی در زمان هر پیغمبری بالاخره آن پیامبر را هم مسخره می کردند حتی معجزات آنها را هم سحر و جادو می دانسته و مورد تمسخر قرار می داده اند. پس شما نباید از مورد تمسخر واقع شدن هراسی داشته باشید.