از دیگر الطاف خداوند متعال به بشر، ترشح دائمی بزاغ دهان است. موهبتی که امام صادق(ع) اینطور از آن یاد میکنند: «درباره آب دهان و مصالح آن بينديش. خداى جلّ و علا چنان تدبير نمود كه اين آب همواره به سوى دهان سرازير باشد تا كام و گلو را تر نگاه دارد و خشك نشوند. اگر اين جايها نامرطوب بمانند، هر آينه آدمى هلاك مىشود! زيرا آبى در دهان نمىماند كه انسان با آن آب، غذاى خشك را نرم گرداند و فرو برد [بسيار ديده شده كه غذايى، خشك آدمى را هلاك كرده است]. بدان كه اين رطوبت در حكم مركب راهوار غذاست [و آن را به معده مىرساند]. نيز اين ترى به صفرا [و يا سودا] مىرسد و اين كاملا به سود انسان است و اگر صفرا خشك شود آدمى در هلاكت مىافتد.»
(شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۶۸)
مقالات یکشنبه 27 آبان
در راه مشهد شاه عباس تصمیم گرفت دو بزرگ را امتحان کند! به شیخ بهایی که اسبش جلو میرفت گفت: این میرداماد چقدر بیعرضه است! اسبش دائم عقب میماند. شیخ بهایی گفت: کوهی از علم و دانش برآن اسب سوار است، حیوان کشش این همه عظمت را ندارد.
ساعتی بعد عقب ماند، به میر داماد گفت: این شیخ بهایی رعایت نمیکند، دائم جلو میتازد! میرداماد گفت: اسب او از اینکه آدم بزرگی چون شیخ بهایی بر پشتش سوار است، سر از پا نمیشناسد و میخواهد از شوق بال درآورد.
[در غیاب یکدیگر حافظ آبروی هم باشیم]
ارسال شده توسط آقای علی شهبازی
مقالات دوشنبه 31 اردیبهشت
آبی که از دهان نوزاد خارج میگردد، اگرچه به نظر نمیرسد برای سلامت نوزاد سودمند باشد، اما بنا به فرموده امام صادق(ع) ثمرات قابل تاملی دارد. حضرت میفرماید:
«و اما آبى كه از دهان كودكان سرازير مىشود و خارج مىگردد، رطوبتى است كه اگر در بدنهايشان بماند، آثار وخيمى برجاى مىگذارد. چنانكه دانى گاه كه رطوبت بدن چيره مىشود [و بر ديگر عناصر، غلبه مىكند] شخص، دچار كودنى، ديوانگى، كمعقلى، فلج و لقوه و جز آن مىگردد.
خداوند جلّ و علا تدبير چنان نمود كه اين رطوبت در دوران كودكى از دهانشان بيرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند. بدين ترتيب، پروردگار بهخاطر نادانى آفريدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اينان از دادهها و نعمتهاى بىشمار او آگاه بودند، هيچگاه در معصيتى و لغزش از فرمانش فرو نمىافتادند. پاك و منزه خدايى كه چه بزرگ است نعمتهاى او بر مستحقان و ديگر آفريدگان! و چه والاتر است از آنچه باطلگرايان مىپندارند.» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۵۲)
مقالات شنبه 22 اردیبهشت
در ادامه بیان خدمات خورشید [خورشید در تسخیر بشریت و خورشید، عامل اصلى وزش بادها]، این هفته به تاثیر مستقیم آن بر روی مسئله پیدایش بخار آب و رطوبت هوا میپردازیم. اگر بخار آب بهصورت عادلانهاى سراسر زمین تقسیم نشود، زندگى حیوانات و گیاهان به مخاطره مىافتد. قسمتى از این بخارات در لابهلاى امواج هوا نقش یک وسلیه آبیارى نامرئى دائمى را بازى میکند، و قسمت دیگر بهصورت «ابرهاى بارانزا» آشکار میگردد.
درجه رطوبت هوا اگر از میزان معینى پائینتر بیاید پوست بدن ما میخشکد، تنفس براى ما مشکل میشود، برگهاى درختان همه پژمرده شده و تدریجاً مىخشکند و خلاصه آثار زندگى تدریجاً از روى صفحه زمین برچیده مىشود.
آیا عامل اصلى تبخیر آب چیزى جز تابش آفتاب مىباشد؟ جالب توجه اینکه تابش آفتاب هم عمل «تبخیر» را انجام میدهد و هم عمل «تصفیه» را، زیرا میدانیم آب دریاها داراى املاحى است که با وجود آنها نه قابل شرب انسان و حیوان است و نه قابل استفاده گیاه، ولى این آبها ضمن تبخیر تصفیه شده و از هر نظر قابل استفاده میگردند.
📖 منبع: قرآن و آخرین پیامبر، ص۱۷۴
مقالات شنبه 29 مهر 1402