چنانچه قبلا اشاره شد، اگر انسان میخواهد انفاق را درست انجام دهد و ثواب و خاصیت آن را بهطور کامل دریافت کند، باید انفاق را خودش و با دست خودش به نیازمند برساند. این مسئله در نذوراتی که به مشاهد مشرفه اهدا میشود نیز صادق است.
ما میدانیم مبلغی که در ضریح ائمه(ع) میاندازیم، طبیعتا به دست خود آن معصوم یا امامزاده نمیرسد، چون به هر حال آن بزرگواران از دنیا رفتهاند. کارهایی از این قبیل تنها منجر به تکثّر ثروت این اماکن مقدسه میشود و چون متولیان این اماکن گاه نمیدانند با این ثروت انبوه چه کنند، دردسرهایی برای خود درست میکنند...
به همین خاطر، اگر انسان میخواهد مثلا برای امام رضا(ع) نذر کند، به جای آنکه طلا یا پولی را در ضریح آن حضرت بیندازد، بهتر است بگوید: ای امام رضا(ع)! من فلان حاجت را دارم و اگر برآورده شود، این مبلغ را میدهم به کسی که تا کنون به زیارت شما نیامده و بضاعت آن را هم ندارد، تا او بتواند به زیارت شما بیاید.
یا برای برآورده شدن حاجتش، چنین کسی را راهی زیارت کند و از او بخواهد وقتی به زیارت رفت، او برای حل مشکلش دعا کند. چون طبق روایات، دعای چنین کسی که مستأصل و مضطر است به اجابت بسیار نزدیک خواهد بود.
همچنین انسان میتواند به امام رضا(ع) بگوید اگر حاجتم برآورده شود، بهجای آنکه النگو و... در ضریح بیندازم، آن را میفروشم و با مبلغ آن مثلا در روز تولد شما مجلسی ترتیب میدهم و از سخنران خوبی دعوت میکنم تا یک ساعت درباره شما برای مردم صحبت کند و هزینه آن سخنران و مداح یا هزینه غذای آن مجلس را هم میپردازم. آنوقت، چنین کاری یکی از مصادیق «شعائرالله» نیز محسوب خواهد شد.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۳ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۴)
مقالات چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403
صبحها:
عسل رقیق شده (عسل اسطوخودوس)
شبها:
- آبسیب عسل
- هر ۸ ساعت یک قاشق مرباخوری شربت گیاهی تیمیان (خانم بچه شیرده و یا باردادر نباشد)
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 3 اردیبهشت 1403
امام صادق(ع)، در آخرین فراز از فرمایش خود درباره کارایی فقدان عقل و درک برای نوزاد در هنگام تولد، به مفضل چنین میفرماید:
«حكمتهاى فراوان ديگرى نيز در پس اين امر نهفته است؛ از جمله: اگر كودك در گاه تولد، عقلى كامل داشت و مستقل و خودكفا مىبود، شيرينى فرزنددارى از ميان مىرفت. پدر و مادر به مصالحى كه در تربيت كودك نهفته است نمىرسيدند؛ در نتيجه، تربيت، سرپرستى و رحم و شفقت بر آنان هنگام پيرى بر فرزند لازم نبود. [زيرا پدر و مادر در قبال او زحمتى نكشيدهاند كه او در سن كهنسالى و نياز، به آنان برسد. او از آغاز، مستقل و بىنياز از والدين بوده است].
همچنين با اين فرض، در ميان فرزندان و والدين هيچ پيوند و الفتى حاكم نبود؛ زيرا كودكان از تربيت و سرپرستى پدران بىنياز بودند و از زمان تولد از پدران خويش جدا مىگشتند. او نيز پس از آن، پدر و مادرش را [و خواهر و برادرش را] نمىشناخت و اين عدم شناخت باعث مىشد كه بر سر راه ازدواج با مادر و خواهر و ديگر محارم مانعى پديد نيايد.
و كمترين مفسده و بلكه شنيعترين و قبيحترين زشتى هنگامى است كه چنين طفل هوشمندى، در هنگام تولد بر چيزى نظر افكند كه رخصت اين عمل را از او ستاندهاند و سزاوار نيست كه چنين كند.
آيا نمىبينى كه چگونه هر چيز آفرينش در جاى مناسب خود استوار گشته و در ريز و درشت اجزاى هستى، اندك خلل و ناصوابى پيدا نيست؟» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۵۱)
مقالات شنبه 1 اردیبهشت 1403
در آیاتی از سوره مدثر، خداوند صحنهای از بهشت و دوزخ قیامتی را بازسازی نموده است و در آیه ۴۴، دوزخیان یکی از دلایل جهنمی شدن خود را «اطعام نکردن مساکین» عنوان کرده و میگویند: «وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ»
فقیر کسی را گویند که درآمدش از مخارجش کمتر بوده و کفاف زندگی او را نمیدهد. مسکین هم به کسی گویند که برخلاف فقیر، اصلا درآمدی ندارد!
در آیات و روایات، تاکید فراوانی بر انفاق و اطعام (غذا دادن) به تهیدستان شده، اما این کار آدابی دارد، از جمله:
۱- اطعام (و همچنین کمک مالی) باید به دست خود انسان انجام شود. یعنی انسان خودش غذا را بپزد یا بخرد و با دست خود به نیازمند بدهد (و از او بخواهد که برایش دعا کند) و حتیالمقدور این کار را به عهده بنیاد و ستادی نگذارد.
۲- انفاق باید با احترام صورت گیرد. مثلا اگر انسان در ماشین نشسته است و میخواهد به نیازمندی کمک کند، باید پیاده شود و اگر نمیتواند، باید بابت پیاده نشدن خود عذرخواهی کند و در کمال احترام غذا یا پول را به او بدهد، زیرا اگر تحقیر و آزاری در میان باشد، هیچ فایدهای برای دهندهاش نخواهد داشت.
۳- مخصوصا در پرداخت صدقات واجب مثل مظالم، فطریه و امثالهم، اگر انسان میخواهد به صددرصد خواص و فضایل آنها برسد، باید به جای رفتن سراغ صندوقها و بنیادها، در پی تحویل این وجوهات با دست خود به فرد نیازمند باشد. بدین ترتیب دیگر نگران و گلایهمند از اینکه چرا فلان بنیاد با این وجوهات ساختمانسازی و... کرده هم نخواهد بود!
حال اگر فقیری را سراغ نداشتیم چه؟
در این صورت میتوانیم به کسی که صددرصد به او اعتماد داریم مبلغ را بسپاریم تا او به دست نیازمندان برساند و از آنها بخواهد برایمان دعا کنند.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۳ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۴)
مقالات شنبه 1 اردیبهشت 1403
1- دمکرده میوه آبنوس (به صورت غرغره)
۲- غرغره کردن با آب اِسفناج
۳- دمکرده بهدانه
۴- غرغره با محلول سرکه طبیعی
۵- جوشانده نخود زرد
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 27 فروردین 1403
بحث بر سر فواید فقدان عقل و درک نوزاد هنگام تولد است. هفته پیش بخشی از محسّنات این ویژگی کودکان را از زبان حضرت صادق(ع) گفتیم و خواندیم. اینک ادامه فرمایش آن حضرت در این باره را با هم مرور میکنیم:
«همچنین اگر نوزاد، دانا و هوشمند پاى در جهان مىنهاد، از اينكه [آنقدر ناتوان است كه توان راه رفتن ندارد و ناچار] بايد ديگران بر دوشش گيرند، شيرش بنوشانند، در جامهاش بپيچند و در گاهوارش بخوابانند، سخت احساس خوارى و پستى مىكرد. از سوى ديگر او به خاطر ظرافت و طراوت و رطوبت بدن، هيچگاه از اين امور بىنياز نيست [در نتيجه چه بسا در هلاكت مىافتاد و يا رشد روحى و بدنى مناسب نمىكرد.]. همچنين در چنين حالى آن شيرينى، دلبندى و محبوبيت كودكان را نداشت؛ از اين رو آنان در حالى به دنيا مىآيند كه از كار جهان و جهانيان غافلند.
اينان با ذهن ضعيف و شناخت اندك و ناقص خود با همه چيز روبهرو مىشوند، امّا اندكاندك و گامبهگام و در حالتهاى گوناگون بر شناخت و آگاهى آنان افزوده مىشود. كودك، پيوسته چنين كسب شناخت مىكند تا آنكه از مرحله حيرت و سرگشتگى و تأمل، پاى فراتر مىنهد و با كمك عقل و انديشه، قدم در وادى تصرف و تدبير و چارهانديشى معاش و... مىگذارد، از حوادث، پند مىگيرد، اطاعت مىكند و يا در اشتباه و فراموشى و غفلت گناه سقوط مىكند...» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۴۹)
مقالات شنبه 25 فروردین 1403
گاه والدین میگویند فرزندانشان نسبت به نماز سستی میکنند. مثلا تندتند میخوانند، آخروقت میخوانند، گاهی نمازشان قضا میشود و...
راهکاری که برای این مواقع پیشنهاد میشود، این است که تا حد امکان، مدتی والدین آنها را با میل و علاقه (نه با زور) به مسجد ببرند. زیرا تمام مساجد خانه خدا هستند. دو سه ماه که از حضور شما در مسجد بگذرد، به مرور تحولاتی در خود و همسر و فرزندان مشاهده خواهید نمود. (البته توجه شود برای مسجد صیغه خوانده شده و با نمازخانه فرق دارد). مسجد به مرور حال انسان را عوض میکند.
همچنین پخش کردن صوت اذان (بهویژه اذانهای زیبا) در محیط خانه نیز در این زمینه موثر است.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۳ رمضان ۱۴۰۳ (۱۴۰۳/۱/۱۴)
مقالات پنجشنبه 23 فروردین 1403
دو نکته مهم:
۱- باید به خاطر داشت، دین با تحقیق به دست میآید، نه با تقلید از دیگران. همه مراجع هم در رسالههای خود به وجوب تحقیق در اصول دین و حرام بودن تقلید در آن تصریح نمودهاند. آنچه تقلید در آن جایز است، احکام و قوانین دین است، نه اصول اعتقادی آن.
۲- نه مقامات و مسئولین، نه روحانیون و نه حتی مراجع تقلید، هیچکدامشان دین ما را برایمان نیاوردهاند. بلکه کاری که نهایتا مراجع تقلید انجام میدهند، استخراج احکام عبادی (از منابع آن) و بازگو نمودن آنها برای ما است.
وقتی این دو نکته را در نظر داشته باشیم، خواهیم دانست نماز و روزه ما (و به طور کل پایبندیمان به اصل دین و احکام عبادی) ارمغانی نیست که از فلان روحانی و امامجمعه و مقام مسئول گرفته باشیم. به همین خاطر، انحرافاتی که ممکن است دامنگیر این افراد شود، دیگر ما را تحتتاثیر قرار نخواهد داد. چراکه ما دیگر میدانیم دینمان را از آنها نگرفتهایم که بخواهیم به آنها بفروشیم.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۱ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۲)
مقالات سهشنبه 21 فروردین 1403
پرهیز شود از:
خوردن آب داغ و آب سرد تگری و شیرینیجات غیرطبیعی و آبمیوههای شیمیایی و نوشابههای گازدار، مصرف دخانیات و موادّ افیونی و قرصهای روانگردان، شکستن چیزهای سفت و سخت با دندان
انجام شود:
۱ـ یک قطره از عصاره میخک (که مِثل میخهای ریز و قهوهای است) را روی دندان درد گرفته، بگذارید (باید دانست گیاه میخک غیر از گل میخک است)
۲ـ گذاشتن زردچوبه داغ روی دندان درد گرفته موجب تسکین درد است، زیرا اُژِنُول دارد.
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان برخی از مشکلات مربوط به دهان و دندان»
مقالات سهشنبه 21 فروردین 1403
الف) گاه ممکن است با افراد بزرگسالی روبهرو شویم که پس از سالها نماز خواندن، در اثر دیدن مفاسد اقتصادی، رانتخواریها و... دلسرد شده و از نماز دست کشیدهاند.
ب) یا با نوجوانان و جوانانی روبهرو شویم که در اثر القائات افراد حاضر در محیطهایی نظیر مدرسه و دانشگاه (که خود را بهروز و فرهیخته میپندارند!) تصمیم به ترک نماز گرفتهاند و بعضا با افتخار میگویند: من دیگر نماز نمیخوانم!
اما رفتار مناسب هنگام مواجهه با این افراد چیست؟
گروه الف:
باید بدانیم چنین فردی روی دنده لج افتاده و گوش به حرف کسی هم نخواهد داد. لذا ابتدا نباید چیزی به او گفت، بلکه باید مدتی بگذرد و آرامآرام به او نزدیک شد و برایش تفهیم نمود که نماز، ربطی به این ستاد و آن بنیاد ندارد و این لجبازیها گرهی را باز نخواهد کرد. همچنین باید به او فهماند ما نماز و دین را از فلان روحانی و این ستاد و آن بنیاد نگرفتهایم که با انحراف آنها هم بخواهیم از دست بدهیم! ما دین را از قرآن و اهلبیت(ع) گرفتهایم که هیچ نقطه سیاهی در دامان این دو وجود ندارد.
گروه ب:
در مواجهه با این افراد (اگرچه فرزند خودمان باشند) نیز نباید دستپاچه شد، بلکه باید با آرامش به آنها فهماند نزدیک ۷ میلیارد نفر از انسانها نماز نمیخوانند و بینمازی همه آنها کمترین خللی در نظام آفرینش ایجاد نکرده است، بنابراین بینمازی یک جوانِ دیگر، رویدادی خارقالعاده و نگرانکننده بهشمار نمیرود.
توجه به این موارد نیز مفید و راهگشاست:
اولا اگر جوان ما با دلایل نامربوط - مثل مفاسد اقتصادی و انحرافات مسئولین و... که برشمردیم - دست از نماز کشیده، ما نیز باید تسهیلاتی که تا کنون برای او قائل بودیم (مثل غذا پختن، پول تو جیبی دادن و امثالهم) را کاهش دهیم و برای این کار هم مثل خود او دلایل نامربوط بتراشیم و برایش بیان کنیم تا متنبه شود. [مثالهای این کار در جلسه بیان گردید]
ثانیا هرگز فراموش نکنیم، خداوند به عبادت هیچکدام از ما، هیچ نیازی ندارد.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۱۹ رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۰)
همچنین بخوانید: نماز، پلی برای بازگشت
مقالات یکشنبه 19 فروردین 1403
معمولا همه ما وقتی سخن از نعمت به میان میآید، داشتن و دانستن را نعمت میدانیم، در حالی که گاه نداشتن یا ندانستن هم میتواند نعمت بزرگی برای انسان باشد! یکی از چیزهایی که بابت نداشتن آن باید شکرگذار خدای متعال باشیم، فقدان عقل و درک هنگام تولد است. نعمتی که احتمالا تا کنون به فکرمان هم نرسیده است! و امام صادق(ع) با ظرافت هرچه تمامتر ابعاد مختلف این نعمت ارزشمند را اینچنین برای مفضل یادآور میشود:
«اگر نوزاد، فهيم و عاقل به دنيا مىآمد، وقت تولد جهان هستى را انكار مىكرد (حیران و متحیّر میگشت) و هنگامى كه با حيوانات، پرندگان و ديگر موجودات غريب روبهرو مىشد و هر ساعت و هر روز پارهاى از اشكال مختلف و شگفت عالم را كه از پيش نديده بود مىديد، هر آينه عقل و انديشهاش سرگشته و گمراه مىگشت. بدان كه اگر عاقلى را به اسيرى از سرزمينى به سرزمين ديگر ببرند - از ديدن شگفتيهاى نامأنوس - همواره واله و سرگشته است و به خلاف كودكى كه در كودكى اسير شود، به سرعت زبان و آداب [آن سرزمين جديد] را فرا نمىگيرد.» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل، ص۴۹، با اندکی تصرف)
مقالات شنبه 18 فروردین 1403
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ، عَنِ الْمُجْرِمِينَ، مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ، قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ (سوره مدثر، آیات ۴۰ تا ۴۳)
در این آیات، ترک گفتن نماز - که مهمترین عمل عبادی در اسلام است – از جمله دلایل دوزخی شدن گروهی از جهنمیان عنوان شده است. طبق روایات، بعد از تحصیل اعتقادات و در بین اعمال عبادی، نماز بالاترین و مهمترین جایگاه را دارد.
اگر انسان خدایناکرده سراغ معصیت و نافرمانی خداوند متعال هم میرود، نباید نماز را کنار بگذارد، زیرا مداومت بر نماز قادر است بالاخره روزی تبدیل شود به پلی برای بازگشت و عاملی شود برای کسب توفیق توبه به درگاه خداوند متعال (کما اینکه در طول تاریخ نیز بارها این اتفاق برای افراد مختلف تکرار شده است).
پس باید به خاطر داشت، اگر انسان مسیر بدی را هم در پیش میگیرد، نباید همه پلها (مخصوصا پل نماز) را پشت سر خود خراب کند.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۱۹ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۰)
مقالات پنجشنبه 16 فروردین 1403
- مسمومیت غذایی پدر در اثر خوردن غذای فاسد، مشروبات الکلی، مصرف مواد مخدر و... میتواند باعث علیل و ناسالم شدن نطفه شود.
- خوردن غذای زیاد و یا نخوردن غذای کامل نیز باعث ضعف نطفه میگردد.
📖 منبع: اعجاز خوراکیها، ص۲۲۳
مقالات دوشنبه 13 فروردین 1403
حضرت صادق(ع) فرمایشات خود به مفضّل را ادامه میدهند تا اینکه این بار مسئله نظم حاکم بر بخشبخش عالم هستی را اینطور مورد اشاره قرار داده و نتیجهگیری میکنند: «اگر چنين تدبير و حكمتى زاييده اهمال و رها بودن امور به حال خود بود، مىبايست از تقدير و هدفمندى نيز اختلال و ناهماهنگى برخيزد! زيرا اين دو ضدّ اهمالاند (و بايد نتيجه آنها نيز با نتايج اهمال همسان نباشد). بىشك چنين سخنى ناشايست و ناصواب و نشانه ناآگاهى و كممايگى گوينده آن است؛ چه هيچگاه در اثر اهمال و بىتدبيرى، درستى و صواب پديد نمىآيد و تضاد نيز نظم و هماهنگى را در پى ندارد. «خداوند چه بسيار منزه و والاتر از گفته ملحدان است (اسراء/۴۳)». (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۴۹)
حضرت در این عبارت، بهزیبایی منطق پوچ منکران خالق هستی را که مدعیاند نظام آفرینش، بدون ناظم و آفریننده پدید آمده است را محکوم نموده و بیپایگی آن را گوشزد میفرماید. بهراستی چگونه ممکن است اینهمه نظم مدبرانه را در جایجای عالم هستی دید و سرانجام نتیجه گرفت این نظم، ناظمی نداشته؟!
مقالات شنبه 11 فروردین 1403
برنج مانند گندم از دو قسمت تشکیل شده است: قسمت خارجی (چلتوک) و قسمت داخی (مواد نشاستهای).
- قسمت خارجی برنج برخلاف قسمت داخلی آن دارای مقدار زیادی ویتامین B میباشد، لذا خوردن هر دو قسمت برنج توصیه میشود.
- بهتر است برنج سفید کرده به دلیل نداشتن ویتامین به روش آبکش، و برنج با چلتوک به صورت کته طبخ گردد تا ویتامینهای آن حفظ شود.
📖 منبع: اعجاز خوراکیها، ص۲۲۰
مقالات دوشنبه 6 فروردین 1403
- دارای املاح زیادی میباشد
- دارای گوگرد، فسفر، کلسیم، منیزیم و مقدار زیادی آهن است
- ویتامینهای A و انواع ویتامینهای B و کمی ویتامین C دارد
- خوردن خرما با ماست مفید و مغذی است
📖 منبع: اعجاز خوراکیها، ص۲۱۹
مقالات سهشنبه 29 اسفند 1402
امام صادق(ع) پس از مسئله بلوغ، رویش مو در صورت مردان را به مفضل یادآور شده و میفرماید: «پس اگر مرد است (پس از بلوغ) مو به روى او مىروياند كه علامت مردان و موجب عزت ايشان است كه به آن از حد طفلان و شباهت زنان بيرون مىرود. و اگر زن باشد رويش را از مو پاك مىنمايد تا حسن و نضارت و طراوتش باقى ماند و موجب ميل مردان به سوى او گردد و به اين جهت نسل انسان منقرض نگردد و نوع ايشان محفوظ باشد.»
حضرت بعد از برشمردن مواردی که تا اینجا به آنها اشاره شد، فایده هر یک از مراحل گذشته در فرآیند رشد نوزاد را اینطور بیان میدارند: «عبرت گير اى مفضل! در اين انواع تدبير كه عليم قدير در اين احوال مختلفه براى ايشان به عمل مىآورد، آيا ممكن است كه اينها بىمدبّرى به عمل آيد؟ اگر خون در رحم به جنين نمىرسيد خشك مىشد مانند گياهى كه از بىآبى خشك شود. و اگر در هنگام كمال او درد زائيدن او را از رحم تنگ بيرون نمىكرد، هميشه در رحم مانند زنده كه در گور باشد، مىماند. و اگر بعد از ولادت، شير از براى او به هم نمىرسيد، يا از گرسنگى ميمرد، يا غذائى مىخورد كه ملايم بدن او نباشد و بدنش به آن اصلاح نيابد. و اگر هنگام احتياج به غذاى غليظ، دندان براى او نمىروئيد، خائیدن (جویدن) غذا او را ممكن نبود و فرو بردن او را دشوار بود و اگر آن شير هميشه غذاى او مىبود، بدنش محكم نمىشد و اعمال شاقه از او به عمل نمىآمد. و ايضا بايست مادر هميشه مشغول تربيت او باشد و از تربيت ساير اولاد بازماند.»
توحید مفضل (ترجمه علامه مجلسی(ره))، ص۶۰
مقالات سهشنبه 29 اسفند 1402
- ازدیاد کننده شیر
- ضد کمخونی
- دارای ویتامینهای B ،A و C
- سرشار از فسفر و آهن
- حاوی کلسیم
📖 منبع: اعجاز خوراکیها، ص۲۱۹
مقالات پنجشنبه 24 اسفند 1402
امام صادق(ع) بعد از مسئله شیر خوردن نوزاد، در ادامه به رویش دندانها اشاره نموده و میفرماید: «آنگاه كه (نوزاد) حركت كرد و محتاج شد به غذایى كه در آن صلابتى باشد تا بدنش محكم شود و اعضايش قوت گيرد، مىروياند از براى او دندانهای آسياى خردكننده تا غذا را بجود و برایش نرم شود و بلعیدن غذا برایش آسان گردد. پيوسته حالش اينگونه است تا آنگاه كه پاى در بلوغ نهد.» (توحید مفضل، ص۴۹)
هر بار که صفحات آفرینش انسان را ورق میزنیم و در پیدایش او تفکر و تعمّق میکنیم، بیشتر به این موضوع پی میبریم که خلقت انسان، سرشار از تدبیر و مهندسی است! به وضوح میبینیم خدای حکیم، چگونه برای لحظهلحظه زندگی بشر، تدبیر و برنامهریزی نموده است. آنگاه که به غذا مقوی و هضم و بلع آن نیاز دارد، دندانش میدهد. آنگاه که جویدن برایش مقدور نیست، شیر برایش میفرستد. و هنگامی هم که در رحم است و قادر به بلع نیست، مجرایی به شکمش گشوده و با خون تغذیهاش مینماید!
آری، پروردگار مهربان هیچکجا آفریده نحیف خود را معطل و بیبرنامه رها ننموده است؛ و همه این تدابیر برای آن است که او از رشد و نمو لازم برخوردار شده و چون دارای هیکل و هیبتی شد، مهیای اجرای ماموریت خود در روی کره زمین شود. ماموریتی که احتمالا غیر از خوردن و آشامیدن است...
مقالات یکشنبه 20 اسفند 1402
امام صادق(ع)، این بار طریقه شیر خوردن نوزاد را برای مفضل مورد اشاره قرار میدهد. اینکه نوزاد پس از تولد زبان از دهان بیرون آورده و لبها را در طلب شیر میجنباند تا اینکه مادر او را شیر میدهد و مادامی كه اعضا و جوارح او نرم و ظریف است، به این شیر تغذیه میشود. (توحید مفضل، ص۴۸)
جالب اینجاست، نوزادی که بهتازگی پا به دنیای بیرون از رحم گذاشته، بدون آنکه تا کنون چیزی خورده باشد و بدون آنکه حتی خوردن و آشامیدن کسی را دیده باشد، بهخوبی آگاه است که از امروز باید لب و دهان خود را در جستوجوی غذا به حرکت درآورد و چون مادر او را شیر داد، باید بهوسیله مکش غذای خود را دریافت کند!
اینجا سوالی پیش میآید که قابل تامل است و امیر مؤمنان علی(ع) نیز در خطبه ۱۶۲ نهجالبلاغه به آن سوال اشاره نموده و آن سوال این است: چه کسی هنگام گرفتن شیر، مکیدن به او آموخته؟! او از کجا میداند در این لحظه باید چنین کند؟!
جالب است؛ پیدایش جنین، نمو آن در رحم مادر، تغذیه او از خون و سپس شیر و طریقه خوردن شیر، همه و همه یکپارچه وجود خالق و هدایتگری را فریاد میزنند که گاه همین طفل عاجز و نحیف پس از رشد و بلوغ و جوانی، لب به انکار او میگشاید و سوال میکند: اگر من خالقی داشتهام پس کو نشانههای او؟!! و خداوند نیز در آیه ۴ سوره جاثیه، آفرینش همین بنده مغرور را نشانهای از نشانههای خود معرفی نموده و میفرماید: وَفِی خَلْقِكُمْ وَمَا يَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آيَاتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ (و در آفرينش شما، و جنبندگانی كه در سراسر زمين منتشر ساخته، نشانههایی است برای جمعيتی كه اهل يقينند)
مقالات شنبه 12 اسفند 1402