این بار امام صادق(ع) یکی از خصوصیات متمایز انسان نسبت به چهارپایان را نزد مفضل متذکر میشوند و آن خصوصیت، ایستادن و حرکت انسان روی دو پا و صاف نشستن اوست. حضرت در این باره میفرمایند:
«اى مفضّل! بنگر كه خداوند جلّوعلى بهخاطر تكريم و بزرگداشت و شرافت انسان، و برترى او بر چهارپايان چگونه در آفرينش او ويژگیهایی قرار داد.
چنان آفريده شده كه مىايستد و راست مىنشيند تا با دست و اعضايش رو به اشيا باشد و بتواند با دستانش كار كند. چنان كه اگر چون چهارپايان به رو در مىافتاد، نمىتوانست كارى كند.» (شگفتیهای آفرینش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحید مفضل)، ص۵۵)
آری، انسان تنها موجود مادی است که برخوردار از نعمت عقل میباشد و اقتضای این برخورداری، اختراعات و اکتشافات و فعالیتهای متعدد دیگری است که هیچگاه این فعالیتها از چهارپایان انتظار نمیرود.
اگر انسان به رو درمیافتاد، آیا میتوانست مثل الآن بهراحتی به صنعتگری، اختراع، پژوهش، پختوپز و... بپردازد؟
عقل موهبتی است که برای کارآمد بودنش، کالبد مخصوص به خود را نیاز دارد. خداوند حکیم نیز با علم به ظرفیتهای مخلوق عاقل خود (انسان) جسمی برای او آفریده است که نهتنها وجهتمایز آشکاری با سایر جانداران و چهارپایان باشد (که این خود شرافتی است که خداوند نشست و برخواست انسان را شبیه آنها قرار نداده تا خود را یکی از آنان نپندارد)، بلکه قادر به بروز تمام ظرفیتهای درونی خود نیز باشد و بتواند شکوفا گردد.
پس «کالبد منطبق با قدرت تعقل» نیز موهبت ناپیدای دیگری است که باید شکرگذار آن در پیشگاه احدیت باشیم، و طبیعتا انجام درست ماموریتهای الهی توسط بشر نیز مسئولیتی است که در قبال این نعمت ارزشمند بر عهده داریم.
مقالات شنبه 19 خرداد 1403
- استرس (نگرانی مستمر)
- ترشیجات بندری و لیته با شکم گرسنه
- دخانیات و مواد افیونی و مواد روانگردان
- ترانس چربی بالا (خامه، کیک خامهای، روغن جامد، سرخ کردنی و...)
- کافئین زیاد (شکلات، کاکائو و... زیاد)
- قندهای شیمیایی (قند و شکر و شیرینیجات قنادیها)
- نوشابههای گازدار و آبمیوههای شیمیایی و اسانسهای شیمیایی
- غذاهای مانده و فستفودها
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «درمان بعضی از مشکلات مربوط به پوست (۱)»
مقالات دوشنبه 14 خرداد 1403
مفضل بن عمر در ادامه از حضرت صادق(ع) درخواست میکند که حضرت رشد تدریجی بدن تا مرحله تمام و کمال آن را برایش شرح دهد. حضرت هم در پاسخ به او چنین میفرمایند:
«در آغاز، جنين، در رحم، جايى كه چشمى آن را نمىبيند و دستى بدان نمىرسد شكل و صورت داده مىشود. اين تدبير همچنان ادامه دارد تا اينكه انسانى كامل و استوار با تمام نيازهاى او بيرون مىآيد. بدن اين انسان، كامل و استوار بوده و همه چيز در آن نهفته شده است. از احشا و جوارح و ديگر عوامل بدن گرفته تا استخوان و گوشت و پيه و مغز و عصب و رگها و غضروفها.
وقتى كه به جهان پاى نهاد، چنان كه مىبينى تمام اعضاى او همه با هم و هماهنگ چنان رشد مىكنند كه شكل و هيأت و اعضاى او ثابت مىماند. نه افزايش مىيابد و نه كاستى مىپذيرد. اين سير همچنان ادامه دارد تا شخص اگر تقدير باشد به سن بلوغ و كمالش برسد. آيا اين (پيچيدگيها و حكمتها) جز از لطف مدبر و حكيمى است؟» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۵۴)
حضرت در قالب این جملات کوتاه، به حقایقی بلند و قابل تامل اشاره میفرمایند. بهراستی جز خداوند قادر متعال، کیست که قدرت داشته باشد ظرف نه ماه درون بدن موجودی زنده (مادر)، موجود زنده دیگری -که تا کنون عدم محض بوده- را هستی بخشد و تمام اعضا و جوارحی که برای ادامه حیات به آنها نیاز دارد را در همان فضای بسته و تاریک تدارک دیده کنار هم بچیند و پوست و گوشت بر آنها برویاند؟!! به قول حضرت، جایی که نه چشمی آن را میبیند و نه دستی به آن میرسد!
و نکته قابل تامل دیگری که ما عموما از آن غافلیم و دقت حضرت ما را متوجه آن میکند، رشد هماهنگ اعضای بدن است. جمجمه با همان سرعتی رشد میکند که مغز رشد میکند. استخوانهای قفسه سینه با همان سرعتی رشد میکنند که ریه رشد میکند و الی آخر. بهراستی اگر در فرآیند رشد، یکی از اعضای بدن بر دیگری پیشی میگرفت، چه بر سر انسان میآمد؟ و این هماهنگی در رشد نیز یکی دیگر از نعمات ناپیدا و بیشمار خداوند است. وَ اِن تَعُدّوا نِعمَةَ اللَّهِ لا تُحصُوها...
مقالات شنبه 12 خرداد 1403
- پاشوره کردن
- کمکردن لباسها
- خوردن آبسیب تازه (در کودکان شش ماه به بالا: سه قاشق پلو خوری در سه وعده مختلف / در بزرگتر از دو سال: سه استکان در ۲۴ ساعت / در بزرگسالان: دو لیوان در ۲۴ ساعت)
- مقداری حنا را با سرکه طبیعی (سیب یا انگور عسکری) مخلوطکرده بهگونهای که نه سفت باشد و نه شُل، سپس در قسمت گودی کف هر دو پا میگذاریم، به مدّت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه صبر کرده سپس کف پاها را با آب سرد میشوییم (توجّه: کف پا بعد از مدّت تعیین شده باید شسته شود و گرنه تب و دمای بدن همینطور پایین میآید)
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 7 خرداد 1403
امام صادق(ع) در ادامه به عملیات هضم غذا در بدن اشاره میفرمایند و مانند فیزیولوژیستی که کاملا به فرآیندهای زیستی بدن اشراف دارد، مسیری که غذای بلعیده شده در بدن طی میکند را اینطور شرح میدهند:
«اى مفضّل! درباره تغذيه بدن و تدابير نهفته در آن نيك بينديش. غذا در آغاز به معده مىرسد، معده آن را مىپزد (هضم مىكند). آنگاه عصاره آن از طريق مجارى بسيار ريز و نازكى كه مانند يك پالاینده كار مىكنند به كبد مىرسد. اين مجارى ريز براى آن است كه مبادا چيزى خشن و غليظ به آن راه يابد، زيرا كبد در نهايت ظرافت و نازكى است و تاب فشار و خشونت را ندارد.
كبد، آن را مىپذيرد و با تدبير حكيم به خون تبديل مىشود و از طريق عروق و مجارى به تمام بدن سرازير مىشود، مانند جويهايى كه در زمين است و آب را به همه جاى آن مىرسانند. همچنین مواد زايد و آلوده در ظرفهاى خاص خود قرار مىگيرد. آنچه از صفراست به سوى كيسه صفرا، آنچه از سوداست به سمت طحال و آنچه از ترى و رطوبت است به جانب مثانه مىرود.
در حكمت الهى در تركيب بدن درنگ كن كه چگونه هر عضوى را در جايش قرار داده و اين ظرفها را چنان نهاد كه مواد زايد و فاسد را در خود گرد آورند تا اين مواد در سراسر بدن منتشر نگردد و جسم را بيمار و زار ننمايد. چه بلند مرتبه است كسى كه تقدير را نيكو نمود و تدبير را استوار كرد. سپاس او راست چنان كه شايسته و سزاوار است.» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۵۳، (با اندکی تصرف))
نکته قابل تامل در این فراز از فرمایش حضرت این است که ایشان این نکات دقیق را ۱۳۰۰ سال پیش، یعنی سالها قبل از تولد ابنسینا و طبیبان حاذقی که میشناسیم و در زمانی که کمترین اطلاعاتی از دستگاهها و اندامهای بدن در دست بشر وجود داشته بیان فرمودهاند، حال آنکه این حقایق امروزه پس از گذشت سالیان دراز و بهوسیله کالبدشکافیها و آزمایشات علمی مختلف و متعدد برای انسانها آشکار گردیده است. جالبتر اینکه گوینده این نکات کسی است که مکتب و دانشگاهی نرفته و استادی به خود ندیده است!!
مقالات شنبه 5 خرداد 1403
در راه مشهد شاه عباس تصمیم گرفت دو بزرگ را امتحان کند! به شیخ بهایی که اسبش جلو میرفت گفت: این میرداماد چقدر بیعرضه است! اسبش دائم عقب میماند. شیخ بهایی گفت: کوهی از علم و دانش برآن اسب سوار است، حیوان کشش این همه عظمت را ندارد.
ساعتی بعد عقب ماند، به میر داماد گفت: این شیخ بهایی رعایت نمیکند، دائم جلو میتازد! میرداماد گفت: اسب او از اینکه آدم بزرگی چون شیخ بهایی بر پشتش سوار است، سر از پا نمیشناسد و میخواهد از شوق بال درآورد.
[در غیاب یکدیگر حافظ آبروی هم باشیم]
ارسال شده توسط آقای علی شهبازی
مقالات دوشنبه 31 اردیبهشت 1403
امام صادق(ع) در بخش دیگری از فرمایشات خود، بهطور کلی تواناییهای اندامهای مختلف بدن را که به شکل حکیمانهای برای انسان تدارک دیده شدهاند، چنین برمیشمرند:
«اى مفضّل! در تمام اعضاى جسم آدمى و تدابيرى كه در آنها نهفته است اندیشه کن. دستها براى كار كردن، پاها براى رفتن، ديدگان براى راه يافتن و ديدن، دهان براى خوردن، معده براى هضم كردن، كبد براى تصفيه نمودن، منافذ خروجى بدن براى دفع فضولات جسم، ظرفهايى براى حمل آنها، و دستگاه تناسلی براى حفظ نسل آفريده شدهاند. اگر ژرف در كار تمام عضوهاى بدن انديشه نمايى، مىيابى كه هر چيزى از سر حكمت و تدبير و استوارى پديد آمده است.» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل، با اندکی تصرف)، ص۵۲)
مفضّل میگوید: گفتم اى مولاى من! گروهى مىگويند كه اينها از فعل طبيعت است. حضرت فرمود: «بپرس از ايشان كه آيا اين طبيعت كه شما مىگویيد علم و قدرت دارد بر اين افعال يا نه؟ پس اگر گويند كه علم و قدرت دارد، پس به خدا قائل شدهاند و او را «طبيعت» نام كردهاند، زيرا كه معلوم است طبيعت را شعور و ارادهای نيست. و اگر گويند كه طبيعت را علم و اراده نيست، پس معلوم است كه اين افعال محكمه متقنه از طبيعت بیشعور صادر نمىشود چنانچه دانستى، وليكن عادت الهى جارى شده است كه اشيا را با اسباب جارى نمايد و جاهلان بر اين اسباب نظر افكندهاند و از مسببالاسباب غافل شدهاند! (توحید مفضل، ترجمه علامه مجلسی(ره)، ص۶۷)
مقالات دوشنبه 31 اردیبهشت 1403
در زمان آلودگی هوا، حتیالمقدور باید از منزل بیرون نرفت، خصوصا در ساعات اوج ترافیک. اما به هر حال رعایت نکات زیر میتواند برای کاهش آسیبهای ناشی از آلودگی، مثمر ثمر باشد:
- صبحها قبل خروج از منزل، خوردن شیر تازه گاو مخلوط با عسل طبیعی (اگر هر هشت ساعت یک لیوان شیر خورده شود بهتر است)
- استفاده از ماسک دوجداره یا قرار دادن دستمال نخی چندلا مقابل بینی و دهان
- بعد از هر غذا، خوردن یک عدد سیب رسیده شیرین طبیعی، زیرا پِکتین موجود در سیب، باعث جذب سرب بدن میشود و از طریق ادرار دفع میگردد.
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 24 اردیبهشت 1403
آبی که از دهان نوزاد خارج میگردد، اگرچه به نظر نمیرسد برای سلامت نوزاد سودمند باشد، اما بنا به فرموده امام صادق(ع) ثمرات قابل تاملی دارد. حضرت میفرماید:
«و اما آبى كه از دهان كودكان سرازير مىشود و خارج مىگردد، رطوبتى است كه اگر در بدنهايشان بماند، آثار وخيمى برجاى مىگذارد. چنانكه دانى گاه كه رطوبت بدن چيره مىشود [و بر ديگر عناصر، غلبه مىكند] شخص، دچار كودنى، ديوانگى، كمعقلى، فلج و لقوه و جز آن مىگردد.
خداوند جلّ و علا تدبير چنان نمود كه اين رطوبت در دوران كودكى از دهانشان بيرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند. بدين ترتيب، پروردگار بهخاطر نادانى آفريدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اينان از دادهها و نعمتهاى بىشمار او آگاه بودند، هيچگاه در معصيتى و لغزش از فرمانش فرو نمىافتادند. پاك و منزه خدايى كه چه بزرگ است نعمتهاى او بر مستحقان و ديگر آفريدگان! و چه والاتر است از آنچه باطلگرايان مىپندارند.» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۵۲)
مقالات شنبه 22 اردیبهشت 1403
وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ (مدثر/۴۵)
در این آیه دوزخیان سرگرم باطل بودن با اهل باطل را یکی دیگر از دلایل جهنمی شدن خود معرفی میکنند.
«خوض» یعنی سرگرمی زبانی و عملی در باطل. مانند: جوکهای توهینآمیز و تحقیر اقوام مختلف، سگبازی، دورهمیهای آنچنانی، تشویق یکدیگر به سیگار و امثال آن به اسم امّل نبودن(!)، بعضی کافهگردیها، شلوار سوراخ به تن کردن، روسری از سر برداشتن، تتو کردن و خیلی موارد دیگر. بهراستی چگونه یک نفر میتواند دست به چنین کارهایی بزند و ادعای پیروی از اهلبیت(ع) را داشته باشد؟!
چنین سرگرمیهای باطلی ایمان انسان را تباه کرده از بین میبرد و کسی که در پی موفقیت است، باید این سرگرمیها را کنار بگذارد.
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ (مدثر/۴۶)
دوزخیان دلیل بعدی عذاب خود را انکار دائمی روز جزا معرفی میکنند. اینها همانهایی هستند که چون نزد آنان سخن از قیامت میشد میگفتند: اینها سخن آخوندهاست!
و باز اعتراف میکنند: همواره بر این روال بودیم تا اینکه بالاخره پردهها از مقابلمان بهوسیله «مرگ» کنار رفت (حَتَّى أَتَانَا الْيَقِينُ) و آنجا بود که فهمیدیم داستان چیز دیگری است. زمانی که دیگر دیر شده بود...
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۳ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۴)
مقالات چهارشنبه 19 اردیبهشت 1403
این سرفهها علل مختلفی دارد که دستورات مربوط به آنها به شرح زیر است:
ــ اگر بهخاطر سینوزیت است: چکاندن روغن بنفشه در بینی، بخور اُکالیپتوس
ــ اگر بهخاطر ترشّحات پشت حلق (نزله) است: صبحانه شیر عسل، بین روز آب شلغم عسل، شب آب سیب عسل.
ــ اگر بهخاطر ریفلاکس معده است: خوردن سیب و انار بعد از غذا و سپس پیادهروی کردن.
ــ اگر بهخاطر بیماریهای انسدادی ریه مانند COPD، آسم و... است: شیر عسل، آب هویج زرد (زردک) با عسل، جوشانده برگ بارهنگ با عسل، دمکرده خوردانه با عسل.
ــ اگر بهخاطر حساسیت فصلی است: صبح عسل، شیر عسل، بعد از هر غذا سیب خوردن.
ــ اگر بهخاطر حسّاسیت نسبت به پروتئین ماست و دوغ است: شبها ماست و دوغ نخوردن، بعد از غذا سیب، شب قبلاز خواب آب سیب با عسل.
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 17 اردیبهشت 1403
یکی دیگر از شیوههای احسان و انفاق، «وقف کردن» است، اما در این کار نیز باید از روش درست آن وارد شد.
بسیار دیده میشود افراد اموال خود را در اختیار اداره اوقاف قرار میدهند، به امید اینکه در مسیر خیری به کار گرفته شود و ثواب آن پس از مرگ به روح احسانکننده برسد، اما میبینیم گاه مساجد، حسینیهها و اماکن فرهنگی بنا شده از محل این مبالغ، درشان قفل است و در طول سال بهجز ایامی محدود، هیچ کار خیری در آنها صورت نمیگیرد!
این در حالی است که ما گاه برای دایر کردن کلاس قرآن برای جمعی از جوانان به این اماکن رجوع میکنیم و متولیان آنها از در اختیار قرار دادن این اماکن به ما - به بهانه موقوفه بودن آن - خودداری میورزند! خب چنین وقفی چه فایدهای دارد؟ کارایی مسجد و حسینیه دربسته چیست؟!
پس چه باید کرد؟
در پاسخ باید گفت، اگر انسان میخواهد احسانی کرده باشد که پس از مرگ نیز خیرات آن به او برسد، باید در زمان حیات، خودش و با دست خودش آن انفاق را انجام داده و به ثمر برساند. یعنی اولا لازم نیست آن را به اداره اوقاف واگذار کند، ثانیا اگر مثلا میخواهد مدرسه بسازد، خودش بسازد و در اختیار دانشآموزان قرار دهد، یا خودش جایی را مشخص کند و مثلا وقف یک جلسه قرآنی نماید.
ضمنا لازم نیست انسان حتما یک ملک را وقف نماید، بلکه مثلا اگر مسجد یا مدرسهای لوازم سرمایشی ندارد، میتواند کولر و پنکه بخرد و وقف آنجا کند. یا مبلغ ملکی که در نظر گرفته را خُرد کرده و به چنین مصارفی برساند. اینگونه وقف کردن است که میتواند برای انسان سودمند باشد.
امثال این قبیل کارها نیز زیاد است. به عنوان مثال:
خوابگاه ساختن برای دانشجویان متاهل و مجرد، شیرآلات نو خریدن برای امامزادهای که شیرهای آن کهنه و فرسوده شده، تقبل هزینه فرزندانی که والدینشان مشخص است و بهخاطر مشکل مالی فرزند خود را به بهزیستی سپردهاند، تامین مایحتاج موسسات فرهنگی و قرآنی اعم از ماژیک و کاغذ و مایع دستشویی و دستگاه صوتی و خیلی موارد دیگر. آیا تصور میکنیم این کارها ثواب ندارد؟!
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۳ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۴)
مقالات چهارشنبه 12 اردیبهشت 1403
پرهیز شود از:
سرخ کردنی، سرمای خشک، گرمای خشک، میوه نارنگی، شکلات، ترشیجات، ماست و دوغ خوردن در شبها
دستورات درمانی:
- میوه خرمالو
- دمکرده کاسبرگ خرمالو
- جوشانده آب نخود زرد
- جوشانده گل زوفا
- دمکرده گل ختمی خبازی
توجه: اگر این سرفهها ناشی از آلودگی هوا باشد، حتیالمقدور در پیک بار ترافیک بیرون از منزل نباید رفت یا حداقل از ماسک باید استفاده کرد. اگر هم گردوخاک بود، بهتر است ماسک را مرطوب به آب کند.
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 10 اردیبهشت 1403
امام صادق(ع) در ادامه فرمایشات خود به مفضل بن عمر، به فواید گریه نوزاد اشاره نموده و پس از آن به حکیمانه بودن اجزای مختلف هستی تاکید مینماید:
«اى مفضّل! از منافع گريه كودكان نيز آگاه باش، بدان كه در مغز كودكان رطوبتى است كه اگر در آن بماند، بيماريها و نارساييهاى سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابينايى و جز آن. گريه آن رطوبت را از سر كودكان سرازير و بيرون مىكند و بدين وسيله سلامتى تن و درستى ديده ايشان را فراهم مىآورد. پدر و مادر از اين راز آگاه نيستند و مانع آن مىشوند كه كودك از گريهاش سود ببرد.
اينان همواره در سختى مىافتند و مىكوشند كه او را ساكت كنند و با فراهم كردن خواستههايش از گريه بازش دارند، ولى نمىدانند كه گريه كردن به سود اوست و سرانجام نيكى پيدا مىكند.
بدين ترتيب چه بسا كه در اشيا، منافعى نهفته باشد كه معتقدان به اهمال و بىتدبيرى در كار عالم از آن غافلاند و اگر مىدانستند، هيچگاه نمىگفتند كه فلان چيز بىثمر است، زيرا آنان از اسباب و علل آگاه نيستند. بهراستى هر چه را كه منكران نمىدانند، عارفان مىبينند. چه بسيار است چيزهايى كه دانش اندك آفريدگان از آن كوتاه و خالق آفرينش با دانش بىپايانش از آن آگاه است. قداستش عظيم و كلمهاش والاست.» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۵۱)
مقالات شنبه 8 اردیبهشت 1403
چنانچه قبلا اشاره شد، اگر انسان میخواهد انفاق را درست انجام دهد و ثواب و خاصیت آن را بهطور کامل دریافت کند، باید انفاق را خودش و با دست خودش به نیازمند برساند. این مسئله در نذوراتی که به مشاهد مشرفه اهدا میشود نیز صادق است.
ما میدانیم مبلغی که در ضریح ائمه(ع) میاندازیم، طبیعتا به دست خود آن معصوم یا امامزاده نمیرسد، چون به هر حال آن بزرگواران از دنیا رفتهاند. کارهایی از این قبیل تنها منجر به تکثّر ثروت این اماکن مقدسه میشود و چون متولیان این اماکن گاه نمیدانند با این ثروت انبوه چه کنند، دردسرهایی برای خود درست میکنند...
به همین خاطر، اگر انسان میخواهد مثلا برای امام رضا(ع) نذر کند، به جای آنکه طلا یا پولی را در ضریح آن حضرت بیندازد، بهتر است بگوید: ای امام رضا(ع)! من فلان حاجت را دارم و اگر برآورده شود، این مبلغ را میدهم به کسی که تا کنون به زیارت شما نیامده و بضاعت آن را هم ندارد، تا او بتواند به زیارت شما بیاید.
یا برای برآورده شدن حاجتش، چنین کسی را راهی زیارت کند و از او بخواهد وقتی به زیارت رفت، او برای حل مشکلش دعا کند. چون طبق روایات، دعای چنین کسی که مستأصل و مضطر است به اجابت بسیار نزدیک خواهد بود.
همچنین انسان میتواند به امام رضا(ع) بگوید اگر حاجتم برآورده شود، بهجای آنکه النگو و... در ضریح بیندازم، آن را میفروشم و با مبلغ آن مثلا در روز تولد شما مجلسی ترتیب میدهم و از سخنران خوبی دعوت میکنم تا یک ساعت درباره شما برای مردم صحبت کند و هزینه آن سخنران و مداح یا هزینه غذای آن مجلس را هم میپردازم. آنوقت، چنین کاری یکی از مصادیق «شعائرالله» نیز محسوب خواهد شد.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۳ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۴)
مقالات چهارشنبه 5 اردیبهشت 1403
صبحها:
عسل رقیق شده (عسل اسطوخودوس)
شبها:
- آبسیب عسل
- هر ۸ ساعت یک قاشق مرباخوری شربت گیاهی تیمیان (خانم بچه شیرده و یا باردادر نباشد)
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 3 اردیبهشت 1403
امام صادق(ع)، در آخرین فراز از فرمایش خود درباره کارایی فقدان عقل و درک برای نوزاد در هنگام تولد، به مفضل چنین میفرماید:
«حكمتهاى فراوان ديگرى نيز در پس اين امر نهفته است؛ از جمله: اگر كودك در گاه تولد، عقلى كامل داشت و مستقل و خودكفا مىبود، شيرينى فرزنددارى از ميان مىرفت. پدر و مادر به مصالحى كه در تربيت كودك نهفته است نمىرسيدند؛ در نتيجه، تربيت، سرپرستى و رحم و شفقت بر آنان هنگام پيرى بر فرزند لازم نبود. [زيرا پدر و مادر در قبال او زحمتى نكشيدهاند كه او در سن كهنسالى و نياز، به آنان برسد. او از آغاز، مستقل و بىنياز از والدين بوده است].
همچنين با اين فرض، در ميان فرزندان و والدين هيچ پيوند و الفتى حاكم نبود؛ زيرا كودكان از تربيت و سرپرستى پدران بىنياز بودند و از زمان تولد از پدران خويش جدا مىگشتند. او نيز پس از آن، پدر و مادرش را [و خواهر و برادرش را] نمىشناخت و اين عدم شناخت باعث مىشد كه بر سر راه ازدواج با مادر و خواهر و ديگر محارم مانعى پديد نيايد.
و كمترين مفسده و بلكه شنيعترين و قبيحترين زشتى هنگامى است كه چنين طفل هوشمندى، در هنگام تولد بر چيزى نظر افكند كه رخصت اين عمل را از او ستاندهاند و سزاوار نيست كه چنين كند.
آيا نمىبينى كه چگونه هر چيز آفرينش در جاى مناسب خود استوار گشته و در ريز و درشت اجزاى هستى، اندك خلل و ناصوابى پيدا نيست؟» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۵۱)
مقالات شنبه 1 اردیبهشت 1403
در آیاتی از سوره مدثر، خداوند صحنهای از بهشت و دوزخ قیامتی را بازسازی نموده است و در آیه ۴۴، دوزخیان یکی از دلایل جهنمی شدن خود را «اطعام نکردن مساکین» عنوان کرده و میگویند: «وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ»
فقیر کسی را گویند که درآمدش از مخارجش کمتر بوده و کفاف زندگی او را نمیدهد. مسکین هم به کسی گویند که برخلاف فقیر، اصلا درآمدی ندارد!
در آیات و روایات، تاکید فراوانی بر انفاق و اطعام (غذا دادن) به تهیدستان شده، اما این کار آدابی دارد، از جمله:
۱- اطعام (و همچنین کمک مالی) باید به دست خود انسان انجام شود. یعنی انسان خودش غذا را بپزد یا بخرد و با دست خود به نیازمند بدهد (و از او بخواهد که برایش دعا کند) و حتیالمقدور این کار را به عهده بنیاد و ستادی نگذارد.
۲- انفاق باید با احترام صورت گیرد. مثلا اگر انسان در ماشین نشسته است و میخواهد به نیازمندی کمک کند، باید پیاده شود و اگر نمیتواند، باید بابت پیاده نشدن خود عذرخواهی کند و در کمال احترام غذا یا پول را به او بدهد، زیرا اگر تحقیر و آزاری در میان باشد، هیچ فایدهای برای دهندهاش نخواهد داشت.
۳- مخصوصا در پرداخت صدقات واجب مثل مظالم، فطریه و امثالهم، اگر انسان میخواهد به صددرصد خواص و فضایل آنها برسد، باید به جای رفتن سراغ صندوقها و بنیادها، در پی تحویل این وجوهات با دست خود به فرد نیازمند باشد. بدین ترتیب دیگر نگران و گلایهمند از اینکه چرا فلان بنیاد با این وجوهات ساختمانسازی و... کرده هم نخواهد بود!
حال اگر فقیری را سراغ نداشتیم چه؟
در این صورت میتوانیم به کسی که صددرصد به او اعتماد داریم مبلغ را بسپاریم تا او به دست نیازمندان برساند و از آنها بخواهد برایمان دعا کنند.
👈 برگرفته از سخنرانی شب ۲۳ ماه رمضان توسط جناب استاد مرتضی مخملباف (۱۴۰۳/۱/۱۴)
مقالات شنبه 1 اردیبهشت 1403
1- دمکرده میوه آبنوس (به صورت غرغره)
۲- غرغره کردن با آب اِسفناج
۳- دمکرده بهدانه
۴- غرغره با محلول سرکه طبیعی
۵- جوشانده نخود زرد
📖 منبع: آرشیو موضوعی وبلاگ طب المعصومین(ع)، مقاله «در درمان تعدادی از بیماریهای دستگاه تنفس و...»
مقالات دوشنبه 27 فروردین 1403
بحث بر سر فواید فقدان عقل و درک نوزاد هنگام تولد است. هفته پیش بخشی از محسّنات این ویژگی کودکان را از زبان حضرت صادق(ع) گفتیم و خواندیم. اینک ادامه فرمایش آن حضرت در این باره را با هم مرور میکنیم:
«همچنین اگر نوزاد، دانا و هوشمند پاى در جهان مىنهاد، از اينكه [آنقدر ناتوان است كه توان راه رفتن ندارد و ناچار] بايد ديگران بر دوشش گيرند، شيرش بنوشانند، در جامهاش بپيچند و در گاهوارش بخوابانند، سخت احساس خوارى و پستى مىكرد. از سوى ديگر او به خاطر ظرافت و طراوت و رطوبت بدن، هيچگاه از اين امور بىنياز نيست [در نتيجه چه بسا در هلاكت مىافتاد و يا رشد روحى و بدنى مناسب نمىكرد.]. همچنين در چنين حالى آن شيرينى، دلبندى و محبوبيت كودكان را نداشت؛ از اين رو آنان در حالى به دنيا مىآيند كه از كار جهان و جهانيان غافلند.
اينان با ذهن ضعيف و شناخت اندك و ناقص خود با همه چيز روبهرو مىشوند، امّا اندكاندك و گامبهگام و در حالتهاى گوناگون بر شناخت و آگاهى آنان افزوده مىشود. كودك، پيوسته چنين كسب شناخت مىكند تا آنكه از مرحله حيرت و سرگشتگى و تأمل، پاى فراتر مىنهد و با كمك عقل و انديشه، قدم در وادى تصرف و تدبير و چارهانديشى معاش و... مىگذارد، از حوادث، پند مىگيرد، اطاعت مىكند و يا در اشتباه و فراموشى و غفلت گناه سقوط مىكند...» (شگفتیهاى آفرينش (ترجمه نجفعلی میرزایی بر توحيد مفضل)، ص۴۹)
مقالات شنبه 25 فروردین 1403